17 okt 2008

Curacao.



Curacao.
Maandag 13 oktober huren we een auto om naar Willemstad te gaan. We moeten inklaren en naar de immigratie. De immigratie is wat moeilijk te vinden, maar net als we om ons heen kijken komen we de bemanning van de Bonte Koning en van de Zeevonk tegen, die ook onderweg zijn. Zij zijn er al eerder geweest en wijzen ons de weg. Zij vertellen ons, dat het bekende ontmoetingscentrum voor de zeezeilers Sarifundy is afgebrand. Terug nemen we weer de beroemde drijvende pontonbrug "de Emmabrug" en gaan naar het internetcafé, waar we het stukje van Bonaire op de site zetten. We bezoeken Curacao Marina om afspraken te maken om de Drammer op het droge te zetten als we naar huis gaan. Alles ziet er goed uit en we hebben er vertrouwen in, wel besluiten we pas zondag daarheen te gaan omdat je er niet zo gezellig ligt. Daarna naar de airport om de roestvrijstalen strip af te halen, die niet met onze bagage meegekomen was. Dinsdagnacht draait het weer om. We hebben 's nachts vreselijk zwaar onweer met heel veel wind. Gelukkig liggen we aan de goede kant van de steiger en de Drammer wordt er mooi vanaf geblazen. We zijn heel gelukkig met de plek die we hebben. We zien verschillende boten verplaatsen en baaien opzoeken om zich tussen de mangrovebomen te nestelen. Ongeveer 120 mijl noord van Aruba ontstaat een tropische storm Omar, die zich verplaatst richting St Maarten. Het is heel uitzonderlijk, dat erop deze plek zulk weer zich ontwikkelt. De kusten van Aruba, Bonaire en Curacao hebben het zwaar te verduren. Op Curacao zijn windsnelheden gemeten van 120 km per uur en de zware regenval veroorzaakt veel wateroverlast. Sommige kranten hebben het over een hurricane, hoe danook er staat wel heel veel wind vinden wij, en de Drammer ligt behoorlijk scheef. De boot voor ons een Swan 86 trekt bijna de bolders uit de steiger en iedereen is in de weer met zijn boot. De volgende nacht herhaalt zich het weerbeeld en hebben we weer zwaar onweer en nog hardere wind. Hans is nu al voor de tweede keer 's nachts met de lijnen bezig. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik er alle twee de keren doorheengeslapen ben en 's morgens pas de verhalen hoorde. We kopen kranten, waarin we de puinhoop zien die de storm veroorzaakt heeft.Op Bonaire is een zeiljacht op de boulevard geslagen en er is heel veel schade aan de kusten, de stranden en vooral aan het koraal. Pas woensdagavond neemt de wind weer af en ineens is het weer het weer dat we de hele tijd hebben gehad. Donderdag maken we een rondrit over het eiland richting westpunt. We drinken koffie in een van de vele oude plantagehuizen die er nog op het eiland zijn, en rijden door naar het nationale park Shete Boka. Daar zien we op een betrekkelijk kort stuk kust spectaculaire kustverschijnselen, zoals een natuurlijke brug, prachtige grotten met speciaal lichteffect tussen de spleten door en het donderende water beneden. Ook zien we heel grote plateaux waar het water opspat en zich weer terugtrekt en heel mooie inhammen, waarin het water zich een weg zoekt. Maar het meest spectaculaire is wel een blowhole. Het water ketst hier zo hard tegen de rotsen aan en onder zo'n speciale hoek, dat het wel 10 meter opspat. De spray die daar bij hoort was erg verkoelend, maar ook wel heel zout. We rijden door naar de westkust, waar we lunchen en de schade zien die de storm veroorzaakt heeft. Gelukkig is het in veel gevallen vooral schoonmaken en de puinhopen opruimen, Veel bedrijven zijn daarom ook gesloten geweest, maar gaan nu weer open en het normale leven komt weer op gang.
Maandag vliegen we weer naar huis, nadat we de Drammer omgevaren hebben naar Curacao Marina. Dinsdag 21 oktober zijn we weer voor ruim drie weken in Nederland.

13 okt 2008

Bonaire






Bonaire.
Het is drie oktober en we vertrekken vroeg uit de haven van Crews Inn, de hout reparatie is nog niet helemaal klaar maar het afwerken doen we zelf wel. Er is goed werk afgeleverd, al blijf je het waarschijnlijk lang zien omdat het nieuwe stuk natuurlijk niet dezelfde kleur heeft. We beginnen met heel rustig weer een beslissen om op de motor zo snel mogelijk noordwaards te gaan. Op die manier laten we het snelst de kust van Venezuela achter ons. Veel alternatief hebben we ook niet want er staat maar 2,9 knoop wind en soms zelfs wel 5.6 knoop. Het is wel lekker om weer in te slingeren en het eerste kopje koffie weer te pakken als we buiten zijn. Na vier uur krijgen we de squall over ons heen die we al aan zagen komen. Goede test voor de bimini met 40 knopen wind heeft die het wel moeilijk maar blijft staan. Het voordeel van een squall is dat je weet dat het niet lang duurt, dus gewoon doorgaan, het nadeel is wel dat de zee zich opbouwt en als je daarna weer weinig wind hebt, merk je dat behoorlijk lang. Na een uur besluiten we de fok er maar bij te zetten omdat de wind weer afgenomen is en we niet willen blijven motoren. Bij het uitrollen van de fok blijken de loopbanden niet goed te zitten, heleboel weer naar binnen en de loopbanden op dek opnieuw aangebracht. Dit zijn altijd van die dingen die gebeuren als je de boel van het dek gehaald hebt. De wind blijft zwak en komt tijdens de hele reis niet boven de 13 knopen. Wel hebben we 's nachts weer behoorlijk onweer en hebben alle apparatuur drie keer uit moeten schakelen omdat het te dichtbij is. Ondanks dat we ver naar het noorden gaan om de piraten te ontlopen hebben we toch een snelle overtocht. Na 60 uur hebben we 420 mijl afgelegd, waarvan we slechts 10 uur hebben kunnen zeilen, en meren op 5 oktober om 17.30 net voor donker af in de marina op Bonaire. In verband met de zeilweek is de haven voor hun doen behoorlijk vol, en we vragen langszij te mogen bij een ander jacht, maar wat in Nederland heel gewoon is, is hier bepaald niet gebruikelijk. Kortom we mogen niet en meren maar af bij de benzinepomp, want we willen wel snel naar bed. De volgende ochtend met veel moeite een plaats gekregen tussen twee jachten in, en snel naar Kralendijk om naar de douane en immigratie te gaan. We bezoeken gelijk de stad, kopen een heerlijk ijsje en bezoeken het internetcafé waar we tot de ontdekking komen dat het vorige stukje nog niet op de site staat. De volgende dag gaan we naar Habitat om een auto te huren. Op het terras daar stap ik bijna op de staart van een leguaan en schrik net zo erg als het beest zelf. Uitkijken dus hier waar je loopt. We huren een pickup auto om de volgende dag naar het nationale park te kunnen gaan en de dagen daarna een kleinere auto. Lunchen heerlijk op het terras daar en genieten van de leguanen, de pellikanen en hele mooie vissen. 's Middags maken we de rubberboot in orde en gaan naar buiten om een boeitje op te pikken en te snorkelen. De hele kust is natuurgebied en je mag zelf nergens ankeren, maar overal liggen boeien en speciale boeitjes voor rubberboten om aan af te meren. De volgende morgen vertrekken we vroeg naar het nationale park met onze stoere pickup. Je mag het park alleen met dit soort autos in, en al snel merken we dat dat ook echt nodig is. Het park is mooi met vooral geologisch bijzonder interessante dingen, zoals heel duidelijke scheidingen tussen aardlagen, heel veel fossielen en prachtige flamingo's gezien. 's Middags snorkelen we op een strandje in het park. We hebben het strandje helemaal voor onszelf en het is echt een paradijs. Mooi wit zand en voor de schaduw een hele diepe grot, bovendien lopen we zo het water in dat ruim dertig graden is en snorkelen gelijk tussen prachtige vissen. Je hoort ons niet klagen. Na een uur komen er duikers en we houden het voor gezien. Hans is toch wel weer enthousiast geworden door het snorkelen en maakt de volgende ochtend weer een duik, onder begeleiding van een instructeur. 's Middags naar Lac Cai, waar we heerlijk lunchen en ongeveer een half uur door het water waden naar het rif. Als het hard waait moeten de golven daar wel vier meter opspatten, nu was het heel rustig en kabbelde het water zachtjes over de koraalrand. Weer een half uur teruglopen door water dat op zijn diepst 50 cm. diep is. Over de zuidkant van het eiland langs de slavenhuisjes rijden we weer terug naar de haven. De volgende dag bezoeken we nog een gebied waar 300 B.C Arawak indianen geleefd hebben we zijn onder de indruk van de inscripties die we nog kunnen zien en de kennis waar de mensen toen al over beschikten. Aan de hand van stenen op de kust en gezeten op hoogte in een grot, hebben ze heel veel sterren in kaart gebracht. In een grot verderop zit een gat en als de maan precies door dat gat viel was het kerstavond. Op kerstavond komt hier de bevolking van Bonaire nog vaak samen om een kerstmis te houden, moet wel heel speciaal zijn. 's Middags snorkelen we bij een van de mooiste snorkelplekkken van Bonaire en we zien een schildpad en heel speciale vissen. Zaterdagochtend bezoek van de Noordhinder, 's middags uitgeklaard en zondagochtend willen we vroeg vertrekken naar Curacao maar blijkt het havenkantoor tot 10.00 uur gesloten te zijn. Hoewel we zelfs langer betaald hebben willen we toch niet zomaar vertrekken dus wachten we nog maar even. De afstandnaar Curcao is niet zo groot en we zeilen en motoren heel rustig die kant op. Onderweg nog een fotosessie gehouden met de Marelot, een andere kustzeiler die we weer in de Curacao Marina zullen zien. Om 18.00 meren we af in het Spaanse water bij de Curacao Yacht Club.

6 okt 2008

Terug in Trinidad









Weer terug in Trinidad.

Vrijdag 26 september zijn we weer aan boord gekomen van de Drammer. Via onze agent hadden we al gehoord dat er schade was aan de bakboord stootrand. Drie weken geleden is er een heel zware deining in de haven geweest, waarbij meerdere boten beschadigd zijn. De boot naast ons was verplaatst en ze hebben daarna verzuimd om onze achterlijn weer terug te brengen op de wal. Stom maar goed het is gebeurd, bovendien hoorden we dat de boot die naast ons lag net op tijd naar achteren is verhaald omdat de masten bijna in elkaar waren gekomen. Daar moet je dus niet aandenken, want dan is de schade echt groot. Het weekend hebben we gebruikt om alle losse spullen weer terug te plaatsen en de boot schoon te maken. Bij het schoonmaken troffen we een salamander aan en in het zwaluwnest in de cockpit een vogelnestje met twee piep kleine vogeltjes. We hebben ze voorzichtig opgepakt en in het gras gezet. Helaas konden we niet anders, de reddingsactie was niet succesvol. Maandag begonnen iemand te zoeken voor de houtreparatie. In de haven werd aan een andere boot houtreparatie uitgevoerd en via anderen hoorden we dat ze goed werk afleveren. Dinsdagochtend is de baas komen praten en heeft offerte uitgebracht. We zijn akkoord gegaan en omdat woensdag een nationale feestdag was konden ze vandaag, donderdag 2 oktober pas beginnen. Gisteren een mooie tocht over het eiland gemaakt en het nationale park op de noordwest punt van het eiland bezocht. We zijn de bergen ingereden om bij Fort George van een prachtig uitzicht te genieten. Het is een strategische plek en je kan de schepen aan zien komen vanaf de Atlantische Oceaan, vanaf de golf van Paria en door het nauwe gat van Chaguarama. De lunch gebruikt aan het strand en heel traditioneel "bake and shark" gegeten, leuk tussen alleen maar lokale bewoners en geheel op hun manier. Wachten in twee lange rijen, een rij voor de bake and shark en de ander rij voor de sauzen en de salade, om het vervolgens met je handen op te eten. Niet nodig om te zeggen dat we redelijk hebben zitten knoeien, maar het eten is echt goed. De bevolking is heel vrolijk en ook heel kleurrijk, met overal muziek en families die aan het picnicken zijn. Het weerbericht voor de komende dagen is goed en we vertrekken morgenochtend vroeg weer richting noord om daarna pas weer naar het westen te gaan. De venezulaanse kust is niet echt veilig, dus we maken maar een ommetje. We willen in ieder geval naar Bonaire, om daarna door te gaan naar Curacao.