27 apr 2009

Galapagos naar Tahiti.














Galapagos naar Tahiti.

 

Maandag 30 maart  halen we Marnix af van het vliegveld op San Cristobal, onze agent is daar ook om het paspoort van Marnix in ontvangst te nemen en de papieren voor vertrek klaar te maken. We gaan met de taxi naar Loberia om Marnix iquana’s te laten zien. Gelukkig vinden we er een paar en kunnen we ze nog goed bekijken. We gaan al vrij snel weer aan boord, Marnix heeft de nodige vlieguren achter de rug en wil op tijd naar bed. Moeten ’s middags nog wel weer aan land om naar de immigratie te gaan, die ons persoonlijk wil zien.  De volgende morgen om 7.30 uur halen we het anker op en vertrekken naar Tahiti, een lange oversteek van ongeveer vier weken. We  worden om twaalf uur nog gedag gezegd door een grote groep dolfijnen. We verdelen het lange traject in verschillende delen en geven die met waypoints aan op de kaart. Zo begin je eigenlijk vanaf het begin af te tellen naar het eindpunt.  Het wacht systeem wordt besproken en overeengekomen, dat ik wacht heb van 19.00 uur tot 23.00 uur, Hans van 23.00 uur tot 3.00 uur en Marnix van 3.00 tot 7.00 uur waarna Hans en ik weer de wacht overnemen. Dit schema bevalt erg goed en we houden het zo tot de laatste dag. Donderdag 2 april hebben we marifoon contact met een ander schip dat naar de Marqueses gaat. Nog een andere catamaran komt naar ons toe varen en blijft een eind bij ons vandaan maar wel in de buurt, deze reageert niet op de marifoon en ik vind het eigenlijk maar raar. Hij voert geen vlag en dit soort dingen doe je niet als cruisers onderling, ben blij als we hem de volgende dag niet meer zien. Via de iridium worden we door de kinderen op de hoogte gehouden van hun doen en laten en we vinden het altijd weer fijn om ze te horen of via de mail iets te lezen. Ook blijkt het nu mogelijk om telefonisch contact te maken met Kenia, wat de vorige oversteek nog niet kon en daar zijn we blij om omdat we dan altijd voor de kinderen bereikbaar zijn. De verse spullen zijn na een week op en de rest is niet goed meer en moeten we overboord zetten. De temperatuur bedraagt overdag 33 en ’s nachts 31 graden C en we kunnen niet alles in de koelkast bewaren. Zelfs de eieren,die ik vooral voor Pasen wil bewaren, moeten we drie dagen voor Pasen aan de vissen voeren. Gelukkig hebben we wel de eerste vis gevangen een hele mooie dorade, die we schoonmaken en ’s avonds met rijst en oregano eten. Daarna vangen we nog een vis, die heel wat zwaarder is en waar we een tijd mee bezig zijn, als we hem naast de boot hebben blijkt een grote tonijn te zijn. Hans vraagt Marnix hem even naast de boot te houden om een foto te kunnen  maken, de tonijn wilde niet op de foto en ging er vandoor met ons aas nog in zijn bek. Zonde van de vis en zonde van het aas. Na een paar dagen nog een Dorade gevangen en binnen gehaald, deze ging erg tekeer en Hans maakte er een behoorlijk bloederig zooitje van op het achterdek. Naast de boot zagen we twee grote haaien zwemmen en Marnix heeft nog geprobeerd om ze te lokken met de restanten van de Dorade, maar dat is niet gelukt. Eerste Paasdag  begon anders dan we gepland hebben, Om 3.00 ’s nachts hoorden we Marnix ineens roepen dat de fok naar beneden is gekomen. Buiten zien we inderdaad de hele fok in het water en half onder de boot liggen. Marnix en Hans kunnen hem gelukkig heel binnenhalen, we zijn precies halverwege en moeten er niet aan denken geen fok meer te hebben. Wel hebben we nog een kotterzeil maar dat is echt te klein voor de wind die we hebben. We binden de fok vast en beslissen morgen bij daglicht wel wat te doen. We zien dan dat het stuk van de reef installatie nog boven in de mast zit, dus de val is niet gebroken, maar de wartel waar het zeil mee vast zit wel. Niemand ziet het zitten op open zee de maast in te gaan en 23 meter boven het water te hangen, komt nog bij dat het eerste Paasdag is en dat maakt het  nog meer beladen. Uiteindelijk zegt Hans naar boven te gaan, trekt tuig aan en installeert het zitje dat we daarbij gebruiken. Bovendien maakt hij de val los om de reefinstallatie naar beneden te kunnen halen, als iedereen er klaar voor is zie ik ineens dat de val bij kleine stukjes de mast ingaat en het bovenstuk door de golven heel langzaam naar beneden glijdt. We zijn er erg gelukkig mee en na een tijd is het geheel vanzelf naar beneden gezakt, dan zien we dat de wartel gebroken is en dat kunnen we oplossen. Na een uur staat de fok weer en in die tijd heb ik een lekkere appeltaart gebakken om het te vieren. De volgende dagen krijgen we een paar dagen met veel wind zo’n 6 tot 7 bft. De zee bouwt zich behoorlijk op en het is even behelpen, vooral binnen en met slapen, het schip gaat behoorlijk te keer en we zijn ons bewust hoe super we het tot nu toe gehad hebben. Op de gribfiles hebben we het windgebied al zien aankomen, dus we hebben het wel goed voor kunnen bereiden. Na 5 dagen krijgen we weer de wind die we steeds hebben en wel 3 tot 4 bft. en later zelfs nog minder. Dinsdag 21 april krijgen we bij de wachtwisseling van Hans en mij ineens alarm van de bilgepomp., die aangeeft dat er water onder in het schip staat. Daar zit je dus echt niet op te wachten midden in de nacht. Alles opengemaakt en na veel speurwerk komen we er achter dat de roerkoning lekt, niet echt handig maar kunnen het wel zelf repareren als we in de haven zijn. Tot die tijd zuigen we het water ’s morgens en ’s avonds op drie plaatsen weg .De eerste twee dagen is dat voldoende, maar daarna gaat het toch harder lekken en moeten we iedere drie uur aan het werk. Donderdag 23 april gaan we tussen de Tuamotu Archipel door en zien de atollen daar duidelijk liggen.  Na deze passage rest ons nog 200 mijl naar Tahiti, de wind is heel zwak en we motoren die kant op. Zaterdag 25 april meren we af in de haven. Op een heel mooie plaats waar we de Drammer goed achter kunnen laten als we terug gaan naar Nederland. We liggen achter het rif en zien de brekers, die heel indrukwekkend zijn.

15 apr 2009

Pacific oversteek van Galapagos naar Tahiti 1e helft (31maart-12 april 2009)

Voorbereiding:

Tijdens ons verblijf in Puert Lucia, La Libertad, in Ecuador proberen we de boot zo goed mogelijk gereed te maken voor de grote oversteek van ca 3700 nm (ca 4 weken), welke gepland is in de maand april vanaf de Galapagos (San Cristobal) naar Tahiti. Tijdens deze oversteek zijn we met z'n drieen: Emmy, Hans en onze 2e zoon Marnix, welke in San Cristobal zich bij ons voegt.

De voorbereiding houdt o.a. in:
* Nieuwe antifouling (2 lagen Henkel) op het onderwaterschip, niet koperhoudend, want dat schijnt verboden te zijn in Nieuw Zeeland en Australie.
* Check van de communicatie apparatuur SSB en Iridium. De Iridium had daarvoor af en toe geweigerd, waarschijnlijk door vocht, want na de binnenkant van de handset gefohnt te hebben, doet hij het weer goed.
* Yanmar moter 250 uren beurt en de nieuwe Fischer Panda generator een 50 uren beurt, waarbij vooral het vervangen van de dieselfilters van meer dan normaal belang is, om dat we sinds Panama niet meer rechtstreeks uit pompen kunnen tanken, maar alles met jerricans .En dan blijkt zeker bij de diesel welke we op de Galapagos kopen deze toch aanzienlijk meer vervuild te zijn dan we tot nu toe gewend zijn.De Separ fiters zijn trouwens lokaal niet te krijgen en kunnen we gelukkig uit Nederland meenemen.Gelukkig kunnen we na enig zoeken onze voorraad smeerolie SAE 15W40 in Guayaquil aanvullen.
* De dieselvoorraad, zowel in de vaste tank (690 l) als in de inmiddels 11 jerricans van 5 (US) gallons, d.w.z. 18,9 l per gallon, wordt zowel in La Libertad als in San Cristobal maximaal aangevuld.
* Watermaker reinigen en nieuwe filters plaatsen, welke ook uit Nederland worden meegenomen.
* Navigatieverlichting BB voor op de preekstoel blijkt volledig verrot te zijn en het deklicht onder de radar deed het ook niet meer. Ook deze worden beide gerepareerd met onderdelen uit Nederland.
* De reserve gasfles, welke in Curacao is gevuld, wordt aangesloten.
* De zeilen worden gecheckt: het kotterzeil is een jaar niet gebruikt en wordt gehesen; de furlex van de rolgenua wordt gesmeerd i. v. m. de ervaringen na de Atlantische oversteek. De genua zelf is in Trinidad gerepareerd en van nieuwe UV strook voorzien.DE mast met alle stagspanners worst geinspecteerd en gereinigd.
* Van de electrische installatie is het laatste jaar alle accu's en de dynamo vernieuwd. Een nieuwe generator in Panama geplaatst, zoadt nu alleen nog de reserve startaccu's bijgeladen moeten worden.
* De stuurinstallatie (Jefa) wordt gecheckt op alle koppelingen tussen de overbrengingsstangen.
* Alle huiddoorvoeren met hun afsluiters worden gecontroleerd.
* Voor het eerst wordt een echte zeehengel gekocht.
* Grab bags worden weer klaargemaakt met o.a. nieuwe batterijen voor de 2 handheld GPS'en en de hand marifoon wordt weer opgeladen.
* De etensvoorraad wordt aangevuld en gesorteerd, met verse groenten en fruit voor de eerste week.

* Kaarten en pilots: zie bij route en planning.

Route en planning

Onze planning wordt bepaald door de seizoenen op de zuidelijke Pacific. Tussen november en april is het orkaan seizoen (Cyclonen) tussen de NW kust van Australie en Frans Polynesie tussen 5 gr en 30 gr. zuid van de evenaar. Gezien de enorm grote afstanden en toch zoveel mogelijk mooie eilanden in de zuidelijke Pacific te willen bezoeken, plannen we dus om eind april in Frans Polynesie aan te komen. Omdat we begin mei terug naar Nedrland voor 2 weken willen, vanwege werkzaamheden en het bewonderen van ons 2e kleinkind, hebben we gekozen direct naar Tahiti te varen. Op de Marquesas kunnen we namelijk alleen maar ankeren en Tahiti (Papeete) is de eerst haven waar we de Drammer in een marina kunnen achterlaten. Hier hebben we via de mail een ligplaats kunnen reserveren in Taina Marina.Hierdoor is de oversteek wel ca 750 nm langer dan de gebruikelijke route via de Marquesas. De eerste 3 dagen komen we dan ook nog 3 zeiljachten tegen welke iets noordelijker richting Marquesas gaan. Daarna geen enkele meer.
Het traject gaat dus van San Cristobal op 1 gr Zuid en 89,5 gr WL naar Papeete op 17 gr.Zuid en 149,5 gr WL. We gaan dus 60 gr naar het westen, d.w.z 1/6 van de omtrek van de wereld op de evenaar! En 4 tijdzones.
Omdat we dicht bij de evenaar zitten en de koers bijna west is, scheelt de grootcirkel route nauwelijks van de rechte lijn op de Mercator projectie. Waar we wel op moeten letten, is dat we het gebied zuid en zuidwest van de Galapagos willen vermijden, waar Jimmy Cornell in de World Cruising Routes waarschuwt voor hevig onweer. Ons eerste waypoint ligt daarom op 3 gr zuid en 95 gr west. Verder laten we ons leiden door de "Pilot Charts South Pacific Ocean". Hierin staan de maandkaarten met weer en stroom gegevens. Een andere belangrijke keuze is of we noord om de Tuamotu archipel, welke ca 200 a 300nm Oost en Noordoost van Tahiti ligt, heengaan of een goede passage zoeken tussen de vele atol eilanden heen. Hierbij moeten we rekening houden dat de GPS weliswaar nauwkeurig is, maar dat de kaarten van het gebied
van voor het GPS tijdperk zijn en daardoor een onnauwkeurigheid hebben. Op de Galapagos hadden we reeds onnauwkeurigheden van 0,2 tot 0,3 nm waargenomen.Bij de route om de noord van de archipel is de totale afstand 100 a 150 nm langer en moeten we waarschijnlijk de laatste 300 nm hoog aan de wind varen.Het zuidoostelijk deel is niet logisch en toch al verboden gebied i.v.m. de vroegere Franse kernproeven. Bij de rechtstreekse route hebben we i.h.a. de ZO tradewinds, dus hier kiezen we voor. Omdat het op 24 april nieuwe maan is en dus donkere nachten, besluiten we wel met daglicht door de meest nauwe passages van de Tuamotu archipel te gaan.Daarmee ligt de route van deze 3700 nm oversteek grotendeels vast. Vanaf eerder genoemd waypoint 250 gr.

Gebruikte kaarten en pilots , aangeschaft in Panama City bij... en in Nederland bij Harry/ Observator:
+ World Cruising Routes van Jimmy Cornell
+ The Pcific Crossing Guide van Adlard Coles
+ Atlas of Pilot Charts South Pacific Ocean
+ Landfalls of Paradise, Cruising Guide to the Pacific Islands van Hinz and Howard
+ Pacific Islands Volume III, B Admirality
+ Pacific Ocean Tidal Tables ATT Vol. 4 2009
+ Charlie's Charts of Polynesia

Kaarten : electronisch voor onze Furuna plotter/ radar: C-map NT+ FP
Papieren kaarten van de BA international serie de nrs. 51 en 601

Onderweg

Voor ons wachtschema heben we de nacht in blokken van 4 uur verdeeld: Emmy van 19.00 tot 23.00, Hans van 23.00 tot 3.00 en Marnix van 3.00 tot 7.00 uur. Overdag wordt er wat gerust afhankelijk van ieders behoefte. Hoewel het in de loop van de dag binnen al snel 31 gr. C is.
Op 1e Paasdag 12 april zijn we op de helft: nog 1835 nm te gaan en een dag later, dus precies na 2 weken hebben we 2080 nm afgelegd met sterk wisselende weersomstandigheden.
De eerste 3 dagen nog in de omgeving van de Galapagos weinig wind en maakt de moter al vrij veel uren. We zien ontzettend veel grote groepen hoogspringende dolfijnen rondom de Drammer.
Gelukkig komen we vanaf de 4e dag geleidelijk in de ZO passaat wind terecht vaak windkracht 3 a 4, soms 2 en soms 5 Bft. De zeilvoering varieert van halfwinder, naar grootzeil op de bulletalies en uitgeboomde genua tot alleen op de genua.De gribfiles geven vanaf 13 april meer windkracht 5 en 6 af en dit blijkt te kloppen. We varen dan alleen op de genua en bij buien zelfs met een rif erin.
Dat bij lange tochten op een schommelend schip af en toe wat slijt of breekt, merken wij ook. Zo blijken de boutjes van de genua boom opeens losgetrild te zijn, komen de bevestigingsbouten van de neerhouder aan de giek af en toe los en breekt (natuurlijk 's nachts) opeens de wartel waarmee genua aan de Furlex rolreefinstallatie is bevestigd. Met een knal ligt de genua vervolgens in het water, weet Marnix hem binnenboord te halen en kunnen we daarna bij daglicht e.e.a. repareren, waarbij het net niet nodig was onderzeil op een schommelend schip de mast in te gaan.
Over de Iridium satelliet telefoon zijn we zeer tevreden. Regelmatig contact per email en soms per telefoon met onze kinderen en partners in Nederland en Kenya geeft erg veel voldoening en een welkome afwisseling. Ook het dagelijks douchen, dankzij de watermaker verhoogt duidelijk het comfort.Met de nieuwe hengel en het aas leren we geleidelijk beter om te gaan. Na lange tijd niets gevangen te hebben, is de oogst van de laatste 5 dagen : 2 dorades, welke goed smaakten en een grote tonijn welke we net verloren bij het binnenhalen doordat de draad brak.