23 jun 2010

Fiji.



We vertrekken op de motor uit Tonga, omdat er buiten erg weinig wind staat. Pas de volgende dag kunnen we slechts vier uur zeilen, waarna we weer de motor moeten starten. Woensdagavond beginnen we te bellen met Fiji customs, omdat we ons 48 uur voor aankomst gemeld moeten hebben. Email gezonden naar Royal Suva Yacht Club, die ons verwijzen naar de website, maar die kunnen we aan boord niet ontvangen. We blijven bellen maar krijgen pas donderdagmorgen om 10.00 uur verbinding en de operator belooft ons de customs en immigration te informeren. We hebben precies opgeschreven wat we gedaan hebben om ze te bereiken. We moeten de motor aanhouden omdat er te weinig wind is en we kunnen nog één keer een paar uur zeilen. Vrijdag 11.00 uur hebben we via de marifoon contact met portcontrol, die ons verwijzen naar het quarantaine gebied voor de Royal Suva Yacht Club, waar we moeten wachten op onze clearance. We schrikken wel erg van de omgeving, want om ons heen liggen elf scheepswrakken, sommige gekanteld en vastgebonden aan andere om ze drijvend te houden. We zullen hier maar niet de watermaker gebruiken, je moet er niet aan denken wat een vervuiling dit is. Om half vier 's middags hebben we nog niemand gezien, komen ze niet voor vijf uur dan worden we pas maandag ingeklaard en we willen dinsdag al weer door. Om half vijf komen er vijf mensen aan boord (zie foto met rode bootje) en na een half uur en vele verklaringen zijn we net op tijd ingeklaard. Zaterdag kunnen we met een taxi naar de hoofdstad Suva om geld te pinnen. Als we terugkomen willen we brandstof tanken maar dat moet precies op hoogwater omdat er anders niet genoeg diepgang voor ons is. We twijfelen, maar besluiten toch het te proberen. Na veel uitleg hoe we precies nog wat obstakels onder water moeten ontwijken halen we buiten anker op en beginnen langzaam en voorzichtig naar binnen te varen. Als we bij de pomp zijn hebben we op het ondiepste punt nog 20 cm. onder de kiel gehad. Snel tanken en zo snel mogelijk weer naar buiten. Als we weer voor anker liggen gaan we met de dinghy naar de haven en met een taxi de stad verkennen. We bezoeken het Fiji museum. de University South Pacific en de parlement's gebouwen. Bij terugkomst op de jachthaven is er vrij bier drinken en een varken aan het spit omdat er een nieuwe bar geopend wordt. We ontmoeten er andere wereld zeilers en het is gezellig. Voor zondag hebben we een rondrit gepland en de taxi van de haven rijdt ons rond over het hoofdeiland Viti Levu. Grotendeels langs de kust waar we veel mooie ressorts zien, maar het laatste stuk moet door het binnenland, de weg is daar onverhard en het regent behoorlijk, dus spekglad. Het is een mooie rit maar wel erg lang, we hebben ons niet gerealiseerd dat het eiland veel groter is dan bijvoorbeeld Tahiti, en bij thuiskomst hebben we ruim 500 km. gereden in 13 uur. Maandag vroeg naar Health Ministry, customs en immigration, waar we lang over doen omdat er net een cruiseschip binnengekomen is, dat ze eerst afhandelen. Veel oponthoud hebben we omdat onze 48 uur notice of arrival aanvankelijk niet erkend wordt. We hebben vrijdag alles keurig opgeschreven en aan de officer meegegeven, maar deze durven geen beslissingen zelf te nemen, dus moet we bijna een uur wachten op de boss die in vergadering is. Na de man gesproken te hebben en alles uitgelegd krijgen we uiteindelijk onze clearance. Om 15.00 uur zijn we weer aan boord en blijven daar ook maar. De gribfiles geven rustig weer af tot Nieuw Caledonië en we vertrekken dinsdag vroeg uit Suva. Vier dagen Fiji is echt tekort, de andere eilanden moeten heel mooi zijn, maar dan moet je ook echt twee of drie weken voor dit gebied nemen. Door alle toestanden met inklaren blijven er voor ons maar twee dagen over, toch hebben we een indruk van het gebied en de mensen en dat is meegenomen. Via de mail hebben we bericht ontvangen dat de onderdelen voor de roerkoning onderweg zijn en we hopen in Nieuw Caledonië de lekkage op te lossen.

13 jun 2010

Tonga.






De 720 mijl van Suwarrow naar Tonga leggen we in 5 dagen af volgens de kalender maar leveren een dag in omdat we de datumlijn passeren, de wind varieert van 2 tot 4 bft. 's Nachts hebben we eenmaal veel regen en onweer, maar de meeste nachten hebben we goed zicht door de volle maan. Heerlijk is dat als het tijdens je wacht niet al te donker is. Mailen onderweg nog een keer met de werf over de lekkage van de roerkoning en ze antwoorden dat er aan gewerkt wordt. Vrijdagmorgen 28 mei komen we aan op Vava'u (eiland van het koninkrijk Tonga) bij de hoofdstad Neiafu. Het blijkt erg moeilijk afmeren bij de wharf om in te klaren, naar de douane, naar quarantaine en immigration te gaan. We besluiten tegen de regels een mooring op te pakken en vragen de eigenaar ervan de clearance te regelen. In de gids staat dat dat kan , dus we proberen het maar. Na twee uur komen ze ons melden, dat we met de dinghy naar de wal mogen om alle papieren af te handelen. Daar zijn we erg blij mee, omdat het afmeren bij de kade moeilijk is en veel schepen daar al schade opgelopen hebben. We kunnen alles afhandelen voor 16.00 uur, behalve immigration, waar we maandag pas terecht kunnen. 's Avonds gegeten bij de Vava'u Jachtclub. Zaterdagmorgen gaan we naar de markt, wat altijd weer een belevenis is. We zien de mensen, die vrolijk en vriendelijk zijn. Tonga is een koninkrijk, waar je speciaal heen gaat. Het is geen plek waar je makkelijk komt behalve met je eigen schip. Als we er zijn blijkt hun enige vliegtuig een verkeerde landing gemaakt te hebben en is niet meer bruikbaar. Veel mensen zitten nu vast op het eiland. De ferry is deze winter verongelukt en er is nu tijdelijk iets geleend van Nieuw Zeeland. We zijn onder de indruk van de oorspronkelijkheid van het eiland. Veel mensen lopen nog in de traditionele gewaden (ta'ovala's), dat zijn matten die ze zelf vlechten of tapa kleren, die gemaakt worden van de bast van de mulberry tree. De familie is voor de mensen van Tonga heel belangrijk, en dan niet alleen de familie zoals wij die kennen, maar heel uitgebreid. Het woord moeder heeft bijvoorbeeld ook betrekking op alle zusters van de moeder en bij de vader alle broers. Neven en nichten gaan tot de derde graad door. Iedereen zorgt voor elkaar en soms is dat best een belasting en een rem op hun eigen ontwikkeling, zoals een taxichauffeur ons vertelde. Het komt heel vaak voor dat familie de opvoeding van kinderen overneemt. Individuele ontwikkeling is niet van waarde en alles is erop gericht om een groep te steunen, of dit nu familie, kerk of regering is. Buitenstaanders willen ze altijd ten dienste zijn en ze zullen je altijd het antwoord geven dat je wil horen. Er zijn drie standen, de koninklijken, de edelen en de gewone mensen, alle drie hebben hun eigen taal. Ze zullen altijd respect tonen aan de mensen van een hogere rang.

We zijn erg onder de indruk van de gemeenschap hier en genieten er erg van. Zondag is een rustdag op Tonga en we zien niemand in de hoofdstad lopen, iedereen is bij familie of in de kerk. Heel speciaal zo'n volmaakte zondagsrust, wij klussen en maken de boot schoon. Voor maandag hebben we een rondrit over het eiland geregeld en bezoeken de botanische tuin, waar we rondgeleid worden door Lucy die Nederland goed kent en er meerdere keren geweest is. De tuin is een verzameling van planten die in de Pacific voorkomen en in het kader daarvan heeft ze contact met Wageningen. We lunchen in een ressort en ik beklim nog een berg met de gids. Hans besluit beneden te blijven, omdat hij last heeft van zijn rug. Boven mooi uitzicht, maar het was wel een moeilijke tocht, dus goede beslissing van Hans om beneden te blijven. We melden ons bij immigration en klaren uit. Wachten nog even met uitvaren om te zien of het wel met Hans' rug gaat. Alles ziet er goed uit en we besluiten om 16.30 uur los te gaan van de mooring richting Fiji.