Verblijf in Grenada.

Doordat we de afstand Kaapstad Grenada redelijk volgen planning afgelegd hebben, hebben we nog twee weken om uit te rusten en de boot weer in orde te maken. We werken 's morgens en het begin van de middag aan de boot en genieten daarna van het zwembad in de jachthaven, waar we al snel kennis maken met andere zeilers. Vooral het schoonmaken van de boot is heel veel werk, in Kaapstad lagen we in een industriegebied, met de daarbij behorende vervuiling. Overal zit zwart roet en we poetsen wat af. Zondag 6 mei is er in de haven een triatlon, het is een drukte van jewelste. Maar het grote klapstuk voor ons is wel als we 's middags gaan zwemmen, dat er een triatlon gehouden wordt voor kinderen tot zes jaar. Het zwemmen gebeurt in het zwembad, het fietsen daarna moet voor velen nog met zijwieltjes gebeuren en het lopen gaat ze goed af. Geweldig om te zien hoe behendig sommige kinderen al zijn. De gemiddelde leeftijd schat ik op vier jaar, maar het verschil is al duidelijk te zien. Sommigen zijn al echte sporters en anderen vertederen alleen maar. Maar allemaal doen ze hun best en iedereen krijgt natuurlijk een prijs. Als we met het dek bezig zijn, zien we toch weer nieuwe beschadigde plekken in het rubber tussen de teak delen.  Het zint ons niet en we gaan op zoek naar iemand die ons kan helpen het dek goed te repareren. We komen terecht bij Driftwood en dat blijkt een goede keus te zijn. We maken een afspraak met ze dat ze de volgende week beginnen. Ze pakken het  grondig aan en dat is ook wat we willen. Al het rubber wordt door ze verwijderd en de groeven uitgeschuurd en weer met rubber gevuld. Soms zijn ze met vier man bezig maar het resultaat is na een week heel goed en we zijn zeer tevreden. Ondertussen demonteren we de watermaker, om die mee naar Nederland te nemen voor een grote beurt. Rob Wink vraagt ons doodleuk om ook het hele onderstel mee te nemen en dat heeft nog wat voeten in aarde, maar ook dat lukt weer. Zaterdag 12 mei spoelen we de motor en de generator met zoet water en meren de boot zwaar af, omdat we de volgende dag via Barbados en Londen naar huis vliegen.

Maandag 25 juni vliegen we dan weer terug naar Grenada om nog twee weken met Cathelijne, Victor, Thomas en  Jesse aan boord te zijn. We huren een auto en zien veel van het eiland. Na een week vindt Cathelijne het toch vooral voor Jesse 's nachts te warm worden aan boord en gaan ze naar een hotel. Wij kunnen de boot nu nog verder klaar maken en zien elkaar 's middags weer aan het zwembad. Het is weer een fijne tijd met z'n allen en we genieten. Zondagmorgen 8 juli heel vroeg vertrekken we uit de haven om de Drammer om te varen naar Grenada Marine aan de zuidkant van het eiland. We hadden al een afspraak gemaakt en zijn tijdens het eerste verblijf gaan kijken. Het ziet er zeer betrouwbaar uit en we hebben ze ook via recommandatie van een zeiler die er al meer dan tien jaar staat. Om 9.20 uur pikken we een mooring op in de baai bij Grenada Marine en we maken de boot schoon met zoet water uit de tanks, die we daarvoor speciaal gevuld hebben. Het neemt nog veel tijd in beslag, maar de boot is nu ook brandschoon. Hans zwemt nog een paar keer rond de boot en we genieten van een borrel en een lekkere maaltijd met prachtig  uitzicht over de baai. Na een goede nachtrust melden we ons 's morgens om 8.00 uur bij de portaalkraan. Ik vind het altijd heel spannend om uit het water getild te worden en krijg er steeds weer de kriebels van. Maar al snel blijkt hoe vakkundig deze mensen zijn en alles verloopt volgens de planning. De Drammer krijgt tot onze verbazing een mooie plaats vooraan, waar goed toezicht is. Er staan meer dan 250 jachten gestald en het ziet er allemaal goed uit. Voor we weggaan wordt de Drammer nog met singels aan de grond verankerd, en we zijn tevreden zoals hij daar staat. Na een nacht in het hotel vliegen we de volgende morgen weer naar Nederland. Het zal tot februari 2013 duren tot we weer met de Drammer door de Carribean gaan trekken. Tot die tijd mag de Drammer genieten van een welverdiende rust.

Grenada.

Grenada.

Zaterdag 31 maart 2012 halen we om 7.00 uur het anker op en vertrekken we uit James Bay bij St. Helena. Afgelopen nacht is erg onrustig geweest, omdat er een zware swell staat die niet in dezelfde richting is als de windgolven. Het gevolg is dat de golven onder de spiegel van de Drammer klotsen en dat maakt behoorlijke herrie. We hebben er spijt van dat we niet gistermiddag zijn weggegaan. 's Nachts anker ophalen doen we liever niet, dus proberen we er maar het beste van te maken. Tot 12.00 uur moeten we op de motor varen omdat er te weinig wind is, maar daarna kunnen we heerlijk zeilen. Om 20.00 uur hebben we voor de eerste keer contact met het radionetje dat door zeilers bij St. Helena is gevormd en waar we ons bij aangesloten hebben. Het is altijd weer een leuk moment en je weet nooit hoe je elkaar kunt helpen onderweg. We zetten eerst koers naar Fernandez de Noronho een archipel aan de noordoost  kant van Brazilië. Het weer is rustig en we hebben vaak een mooie sterrenhemel, met soms flinke regenbuien. Dinsdag 3 maart neemt de wind af en moeten we voor de eerste keer vijf uur op de motor. We willen het liefst zo min mogelijk motoren, omdat we niet weten hoe lang we erover gaan doen om door de Dolldrums te komen. We besluiten pas de motor te gebruiken als we minder dan 3 knopen lopen. Om 14.30 uur horen we dat de hengel afloopt en er blijkt een mooie Dorade aan te zitten. vlak voordat Hans hem aan boord kan halen en nog net boven het water laat de haak los en zijn we hem kwijt. Jammer, we zijn geen echt goede vissers. Het is opvallend hoe snel de mooie vis zijn helder blauwe kleur kwijt is als hij boven water is. Een andere boot van het radionetje meldt doodleuk dat ze een bleu marlin van 250 kilo gevangen hebben. Ik kan het me bijna niet voorstellen, maar het is de talk of the day. We proberen het grootzeil te zetten, maar het heeft te weinig effect en het staat alleen maar te rommelen, dus halen we het weer weg. Nog 1314 mijl naar Noronho en nog 3299 naar Grenada.  We zitten nog duidelijk in de zuidoost passaatwind en we hebben een heerlijke stevige wind van 15 tot 20 knopen met een volle maan. We genieten ervan en het geeft veel rust als er zo op zeil gevaren kan worden. Zondag 8 maart is het Pasen en we verwennen onszelf met een belronde met de kinderen en kleinkinderen, dat is altijd weer een feest en geeft veel stof tot nadenken en napraten. Over het netje horen we dat er vlakbij de kust van Brazilië veel onverlichte vissers varen. We waren het toch al niet van plan om de stroom vlakbij de kust op te zoeken, maar nu dus zeker niet meer. We houden ons zoals meestal aan de rechtstreekse lijn. Dinsdagnacht worden we behoorlijk beziggehouden door een grote vistrawler, die dezelfde koers vaart maar we krijgen geen marifooncontact met hem en hij komt ook niet voor op ons AIS systeem. Het duurt vier uur, voordat we hem kwijt zijn. De volgende nacht krijgen we bezoek van een zwerm vogels, Gannets, die gastvrij gebruik van onze aanwezigheid maken. Op een gegeven moment tel ik er 22, ze zitten echt overal en proberen zelfs boven op de mast te landen. Dat is niet echt handig want onze windmeter wordt door hun kapot gemaakt, waardoor we voor de rest van de reis niet meer weten hoe hard het waait. De volgende ochtend blijkt de hele boot onder de vogelpoep te zitten, waar we niet echt blij mee zijn. Op het netje horen we dat ze twee dagen later een andere boot als rustplaats gebruiken. blijkt dus routine voor ze te zijn. 's Nachts hebben we voor het eerst problemen met het starten van de generator, we moeten nu stroom draaien met de motor, waar we niet echt blij mee zijn want die gebruikt vier maal zoveel diesel als de generator. De volgende morgen vervangen we de brandstoffilter en ontluchten de generator door de filter bij te vullen met diesel. Het is rustig weer en we maken van de gelegenheid gebruik om de dieseltank bij te vullen met 5 jerrycans (ca 100 liter). Vrijdag 13 april moeten we op de motor varen omdat er te weinig wind is. Er zijn tropische regenbuien en het bliksemt op ongeveer 10 mijl afstand. De volgende dag passeren we Fernandez de Noronho op 32 mijl, we zetten een nieuw waypoint uit voor de Amazone op 880 mijl. Het is heel warm en het water is 29.5 gr. de vochtigheidsgraad is erg hoog, weinig wind en stortbuien, het weer dat je kunt verwachten in de Dolldrums. Maandag 16 april krijgen we voor de eerste keer een behoorlijke stroom tegen, we snappen er niets van, normaal gesproken moeten we 2 knopen mee hebben. Het is wel een afknapper, en na later blijkt zullen we dat houden tot maandag 23 april.  Op 17 april passeren we de evenaar met champagne en worstjes voor Neptunes en een beetje voor ons zelf. Vrijdag 20 april start de generator weer niet, draaien stroom met de motor en de volgende dag vernieuwen we de voorfilter voor de diesel, ontluchten weer en verversen de luchtfilter. We kunnen een proefstart maken met een ijzerdraadje. We beginnen beiden moe te worden en passen ons wachtschema aan van twee uur op en twee uur af. Voor mij is twee uur te weinig en daar maken we drie uur van. We bouwen geen reserves meer op, maar teren ook niet meer in. We houden het schema ook zoveel mogelijk overdag vast. De volgende ochtend ziet Hans aan de horizon een zeilboot hard op ons inlopen. We maken marifooncontact en het blijkt de sec Hayai te zijn, die meedoet aan de double handed Volvo Ocean Race. Het is een Nederlands jacht en als bemanning is Yvonne Heusker aan boord, waar we vorig jaar nog de Contest Cup meegevaren hebben. Hoe klein kan de wereld zijn Scheveningen ontmoet Scheveningen op de Atlantische Oceaan 300 mijl voor de monding van de Amazone. Ze wisselen zeil en komen met nog meer snelheid op ons afvaren. Ik maak foto's en Hans legt alles op film vast, we zullen ze alles toesturen per mail of thuis afgeven bij Yvonne in Scheveningen. Als we nog 890 mijl naar Grenada moeten, krijgen we eindelijk stroom mee en die houden we ook tot we er zijn, soms met meer dan 3 knopen. Tot  26 april hebben we steeds de generator kunnen starten, maar dan is het ook afgelopen en besluiten we verder de accu's met de motor te laden. We hebben nog genoeg diesel en we laten het maar zo. Vrijdag 27 april vestigen we een nieuw record als dagafstand 196 mijl, dat schiet tenminste op, nog 324 mijl naar Grenada. We zitten al weer een week lang in de noordoost passaat en hebben een mooie 15 tot 20 knopen wind, tot Grenada zullen we daarin blijven. Na een rommelige nacht tussen Tobago en Grenada met ontzettend veel wind en heel hoge golven, waardoor we behoorlijke schuivers maken met de boot melden we ons om 7.00 uur 's morgens af bij het radionetje en bedanken ze voor het organiseren. Zij waren bijna een dag eerder dan wij weggaan uit St. Helena en moeten nu nog meer dan 1000 mijl. Toont wel aan dat we geluk gehad hebben bij het passeren van de Dolldrums. Al met al maakt de lengte van de tocht het zwaarder dan anders, we hebben in totaal bijna 7 weken op een schommelend schip gezeten. Toen we op de steiger stonden in Grenada hadden we het eerste kwartier alle twee rubberen knieën, maar dat was snel over.

We hebben een mooie ligplaats in Grenada, en omdat we hier vier jaar geleden ook al waren hebben we in principe onze WERELDOMZEILING VOLTOOID. De afstand die we afgelegd hebben Grenada - Grenada is 25.794 mijl in 209 vaardagen. We hebben 13 maandan in Frans-Polynesië gezworven en 15 maanden in Kaapstad gelegen.

St. Helena.

Woensdag 14 maart 2012 vertrekken we om 10.45 uur uit de Royal Yachtclub. Het is een raar gevoel om Kaapstad te gaan verlaten, we hebben het hier erg naar onze zin gehad. We hebben erg weinig wind als we door de pieren van de haven naar buiten varen en we moeten op de motor beginnen. We varen over een vlakke oceaan achter Robben eiland langs, gek om dit eiland vanaf je eigen schip te zien. Het twaalf uur signaal van Signal Hill beschouwen we als afscheidsgroet. Als we om 17.00 uur langs Dassen eiland varen hebben we nog steeds te weinig wind om te zeilen. Wel zien we heel veel jonge zeeleeuwen spelen. Later blijkt dat we erg veel geluk hebben, want de volgende dag staat er 8bft op dit stuk en dat wil je liever niet hebben natuurlijk. 's Avonds om 11.00 uur krijgen we eindelijk wind en zetten de zeilen. Het lukt ons om een goede strop te zetten op het grootzeil, zodat de giek niet bij elke golf heen en weer slaat. Er staat op het moment een zwel van 2,5 meter en dat is goed te merken. Tot vrijdag kunnen we het grootzeil laten staan, dan moeten we het weghalen omdat de giek steeds door het water gaat. In donker het zeil naar beneden halen is niet onze lievelingsklus, maar we merken al snel dat we het nog niet verleerd zijn. We hebben ondertussen de zuidoost passaat opgepikt en we houden heel lang een windkracht 4 tot 5 bft. De dagen rijgen zich aaneen en we slingeren al aardig in, we koken heel uitgebreid met de verse groenten die we uit Kaapstad meegenomen hebben en gebruiken tijdens de reis bijna alles. Komt ook omdat het nog niet zo warm is, 's nachts hebben we lange broeken en de eerste dagen zelfs zeilkleding aan. Toen we vertrokken uit Kaapstad was het water maar 14 graden. Na ongeveer vijf dagen ging de watertemperatuur snel omhoog tot 22 graden, wat je goed merkt als je binnen in de boot bent. Hier in St. Helena is de watertemperatuur nu ruim 26 graden. Woensdag 21 maart zitten we 's avonds in de kuip te eten, als Hans toevallig naar voren kijkt ziet hij opeens een walvis voor de boot water spuiten. We schrikken ons een ongeluk, halen snel de stuurautomaat eraf en kunnen nog net achter hem langs sturen. Als we de walvis langszij hebben, blijkt dat hij aan de voorkant en de achterkant nog langer is dan de boot. We kunnen het bijna niet geloven zo groot als dat beest is. Als we in een boek opzoeken, wat voor walvis het is, blijkt het een Sperm Whale te zijn, die inderdaad 18 meter lang kan worden. Wel blijkt die lengte alleen mogelijk bij mannetjes, die gelukkig solitair leven. Het is echt schrikken, met een walvis heb je altijd het gevoel dat je ze wilt zien maar ook weer niet omdat je er behoorlijke schade van kunt oplopen als ze je raken. We moeten er niet aan denken dat je hem 's nachts tegenkomt, want dan waren we er echt boven opgevaren. De eerste vliegende vissen en een inktvisje belanden weer op het dek, zodat het elke ochtend opruimen is, vooral de inktvis geeft heel smerige vlekken op het dek. Vrijdag vinden we alleen een grote vleugel op het dek. Waarschijnlijk is een vogel met gespreide vleugels langs de stag gevlogen en heeft hij daarbij zijn vleugel eraf gesneden raar is het wel. Maandag 26 maart naderen we St. Helena, om niet in donker aan te komen minderen we zeil. We houden teveel snelheid en kunnen niet meer minderen omdat de stuurautomaat het dan te zwaar krijgt. Om drie uur 's nachts zitten we voor James Bay, omdat we het niet durven om in het donker aan te lopen, blijven we in diep water voor de haven heen en weer varen, tot het licht wordt. Dinsdagmorgen varen we na twaalf dagen en 1759 mijl naar de ankerplaats, waar we het anker laten vallen en gelijk goed liggen. Lang leve de nieuwe ankerlier, we hadden gehoord dat we hier aan moorings zouden kunnen liggen, maar deze zijn weggehaald. De douane, immigration en port control komen 's morgens om 9.00 uur al aan boord en om twaalf uur gaan we de wal op om Jamestown te bezoeken. Het is hier een mix van rassen leuk om te zien. Iedereen groet elkaar, het is echt een andere wereld zonder mobiele telefoon wat snel opvalt, omdat je gewend bent dat iedereen loopt te bellen of aan het mailen is. Ze zijn nu wel bezig een vliegveld aan te leggen, dus het is leuk dat we het nog zo meemaken. De enige toeristen die nu rondlopen zijn zeilers of mensen die met het bevoorradingsschip uit Kaapstad aankomen. De boot uit Engeland is uit de vaart genomen, dus alle verbinding komt nu alleen uit Kaapstad. Woensdag maken we een heel mooie rondrit over het eiland met Larry, die hier geboren is en die ons heel enthousiast alles over het eiland vertelt. We bezoeken de plaatsen waar Napoleon gezeten heeft en zijn verrast hoe groen het eiland is als je de kust verlaat. Bij de graftombe van Napoleon in een heel mooie natuur picknicken we. 's Middags om vijf uur zijn we weer aan boord heel voldaan en vol goede indrukken. Morgen gaan we naar de markt om te kijken of we nog iets vers kunnen inslaan voor de volgende trip.

Laatste klussen voor vertrek.

Hans is een dag eerder dan ik in Kaapstad, en heeft toen acht nieuwe accu's laten plaatsen. Ook kon hij de watermaker vast aansluiten. Bij verdere controle blijkt dat de ankerlier niet werkt. Omdat het geen optie is zonder ankerlier te vertrekken, zetten we gelijk de procedure in gang om een nieuwe te laten plaatsen. De oude was door het zoute water helemaal aangetast en verroest. Bij het controleren op de testbank klapt hij spontaan uit elkaar. Iedereen is weer erg behulpzaam en maandagochtend vroeg komen ze de oude al verwijderen, wat een hele klus is en waar veel kracht bij aan te pas moet komen. Bij het vergelijken van de lieren blijkt al snel dat de gaten van de oude in het geheel niet overeenkomen met de nieuwe. Als we alles willen laten polyesters gaat dat zeker vier dagen duren, dus kiezen we ervoor om een roestvrijstalen plaat te laten monteren en daarop de ankerlier te laten plaatsen. Die plaat moet apart gemaakt worden en ze beloven dinsdag daarmee klaar te zijn. Na enig dramwerk komt de plaat om 15.00 uur, waarna ze gelijk met de plaatsing beginnen. Onze angst, dat de elektrische bedrading aangepast moet worden, is gelukkig niet terecht. De lier werkt gelijk prima. Maandag is Hans al naar port control geweest, waar we nogal tegen opzagen omdat de boot langer dan een jaar in Kaapstad is geweest. Dat probleem wordt heel soepel door de administratie van de Yachtclub opgelost, wat ons veel rompslomp scheelt. 's Middags gaan we samen naar immigration, waar ze heel lang naar onze file moeten zoeken, maar die uiteindelijk toch boven water komt. Het is ons een groot raadsel, daar we niet bij de immigration geweest waren bij aankomst. Dinsdagochtend snel alle verse boodschappen doen, want onderweg zullen we weinig tot niets kunnen kopen op dat gebied. De andere boodschappen hebben we allemaal al aan boord gebracht toen we vorige keer hier waren. De hele dag bestaat uit controleren, schoonmaken en klusjes doen. Gelukkig komen we geen andere gekke dingen meer tegen. Om zeven uur 's avonds komt de douane nog langs en dan lijkt het erop dat we eindelijk kunnen gaan. De auto moet nog ingeleverd worden en we moeten nog heel veel opruimen. We zullen wel weer moeten inslingeren wat varen betreft, het is voor ons gevoel lang geleden dat we aankwamen, maar nu gaat het toch weer gebeuren en we kijken er alle twee naar uit.

Vertrek uit Kaapstad.

Na ruim een jaar gaan we eindelijk weer verder met onze tocht om de wereld. Afgelopen jaar hebben we er drie gezonde kleinkinderen bij gekregen, waar we heel blij mee zijn. De laatste geboorte was in januari,
en we kunnen nu weer met een gerust hart verder varen. We hebben het laatste jaar veel genoten van al onze kleinkinderen en hebben ze veel te logeren gehad, heerlijk allemaal maar nu gaan we weer varen. We hebben er allebei veel zin in om het bootleven weer op te pakken.
Het laatste jaar zijn we drie maal terug geweest in Kaapstad en hebben we de boot als tweede woning gebruikt. We hebben de Garden route gedaan en de westkust evenals stukken van het binnenland. Cathelijne, Victor en Thomas zijn in september nog langs geweest en we hebben een heerlijk tijd gehad. Kaapstad is een fijne stad om rond te lopen en je vind er nog veel cultuur die verwijst naar de vele Nederlanders die er gewoond hebben. Of je het nu eens bent of niet met het verleden het waren best dappere mensen, die met hun hele gezin daar neerstreken. De Drammer is op de kant geweest en van nieuwe antifouling voorzien. Voordat we wegvaren vervangen we nog de accu's, omdat die moeilijker op te laden waren de laatste keer dat we aan boord waren. Met een oversteek van 6500 mijl voor de boeg willen geen risico lopen. Vooral de stuurautomaat vraagt nogal wat stroom en we willen echt niet zonder varen. Van verschillende mensen horen we dat het soms niet eenvoudig is om een reactie op onze site te plaatsen. Als je ons een berichtje wil sturen kan dat ook via drammer@mailasail.com, alleen platte tekst want al het andere wordt door de provider geschrapt. Ook kun je ons volgen op www.star-tracking.com. Inloggen--> inloggen--> inlognaam: Drammer en password: Drammer--> Track & Trace--> Kies object: Drammer 2010--> Last Position.
Half maart hopen we uit te klaren en weg te varen naar st. Helena, waar we een paar dagen willen blijven. Dan hopen we via Ascension islands naar de Caribbean te gaan, waar we de Drammer weer zullen achter laten.