dag van vertrek

Om 0.30 brengt Radboud ons met Leka naar de haven in Scheveningen, raar om te weten dat zij niet met ons meegaat. We hebben dertig jaar gevaren met een hond aan boord. Eerst maar eens slapen, we zijn alle twee doodmoe. Vanochtend brengen wij de Drammer op orde om te vertrekken. Bij het vullen van de watertank blijkt het water vervuild uit de slang op de steiger te komen. Alle leidingen doorspoelen en weer opnieuw beginnen met vullen van de tank. Bij het starten van de motor blijkt het rooster tegen de motor aan te lopen. Ook dat verholpen, het lijkt wel of Scheveningen ons niet wil laten gaan. Vlak voor we vertrekken komen Henk en Piet ons nog namens het bestuur goede reis wensen met een lekkere fles wijn. Linda verschijnt nog op de steiger en we kunnen nog afscheid nemen. Eindelijk los, Piet vaart nog door de haven en we zwaaien nog uitgebreid naar elkaar. Tussen de pieren begin ik eindelijk te beseffen dat we nu los zijn en gaan. We varen weg en na de passage van de Nieuwe Waterweg bak ik een heerlijke Pizza Hawaí. Ik zal de eerste wacht nemen. Als Hans lekker slaapt krijg ik telefoon van Anneke en Karin die vragen wat we gegeten hebben en ons goede reis wensen. Wat een verrassing tijdens je eerste wacht. Om elf uur neemt Hans mijn wacht over. Er komt meer wind en wij kunnen heerlijk zeilen. De wind neemt toe en er wordt een zuidwest 6/7 afgegeven. Daardoor komt onze koers volledig in de wind te liggen. Wij besluiten net op tijd om dan maar door de Pas van Zuydcote te gaan zodat we wat meer beschutting hebben van de wal. Blijkt een goede beslissing,'s morgens is de wind zo gedraaid en aangewakkerd, dat wij besluiten een paar uur te gaan slapen in Duinkerken. Slaapt toch wel beter in een bed dat horizontaal is. Om 18.00 zijn we uitgerust en gaan weer verder. Ik neem de eerste wacht en slalom bij Calais bijna tussen de ferries door. Net voor Cape Griz Nez neemt Hans het weer over, hij wordt getrakteerd op vuurwerk omdat de Fransen 14 Juillet vieren. Hij ziet op 5 verschillende plekken vuurwerk. Om vijf uur 's morgens neem ik de wacht weer over. Alles verloopt goed tot nu toe, al vertrouw ik de lucht niet echt. Het is nog vroeg en nog maar net licht maar toch. Om 6.40 denk ik de eerste bliksem te zien, je twijfelt altijd dus nog afwachten. Al snel blijkt dat het weer er geen zin meer in heeft, althans niet op de manier zoals wij het ons wensen. Ik besluit Hans wakker te maken. Al snel blijkt dat wel de juiste beslissing. Twee donkere rolwolken onder elkaar geen fraai uitzicht. We halen de zeilen naar beneden nadat we de motor gestart hebben. Alle apparatuur zetten wij uit en de hand marifoon en de hand GPS leggen we in de oven. Al snel loopt de wind op tot 35 knopen. Beetje veel. Na een kwartier zie ik ineens verschillende waterhozen op de Zee verschijnen. Een van die waterhozen is op slechts dertig meter van de boot en ik kijk over Hans heen hij blijkt twee keer zijn lengte. Nu is Hans niet echt groot maar dat wil toch wel zeggen dat het water meer dan drie meter de lucht inging. Een krentenbol die nog buiten ligt gaat ineens vliegen, in een reflex grijpt Hans hem nog uit de lucht. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Na twee uur gaat de wind liggen en houdt het verder voor gezien. De zon komt door en we trekken langzaam onze zeilkleding uit. Met prachtig weer lopen we om 17.00 Fécamp binnen net op tijd voor het tij. We krijgen een mooie ligplaats van de havenmeester en trakteren ons zelf op een ijsje op de boulevard. Vroeg naar bed om morgenochtend weer om half vijf uit te kunnen varen.