Oversteek naar Canarische eilanden.

Om 7.00 uur 's morgens verlaten Cathelijne en Victor de Drammer om met de bus naar Sevilla te gaan en daar nog een paar dagen te genieten. Zaterdag zullen ze weer naar Nederland vliegen. Wij hebben besloten om toch ook maar te gaan en aan de oversteek van 600 mijl te beginnen. Mr Eduardo kan ons wat, we wachten niet. We bergen de rubberboot op en tanken nog water. Gaan, want de gribfiles geven een goed beeld voor de eerste dagen. Naar schatting zullen we er vier etmelen over doen om de Canarische eilanden te bereiken. Om 9.30 uur gooien we de lijnen los en gaan we op pad. Zolang er nog bereik is met de GMS melden we het thuisfront dat we vertrokken zijn.Bovendien nemen we kontakt op met v.d. Wansum voor de motor, hij belooft ons het onderdeel naar Lanzarote te sturen. Geweldig de hulp die we van ze krijgen. Als er geen kontakt meer is met de wal, belanden we in een grote groep tuimelaars. Geweldige speelse dieren, ze springen en draaien in de lucht rondjes voor ons. Het is net een groep speelse pubers. Na de lunch ga ik de slingerkooi in om de eerste slaap te pakken. Het begint ineens steed harder te waaien, en al snel neemt de wind toe tot 6 bft. Dat hebben we niet besteld. Al snel lijkt het wel of je in een wasmachine heen en weer geschut wordt. Tot overmaat van ramp blijkt de slingerkooi ook nog uit de klossen geschoven te zijn. Gevolg is dat het bed te breed wordt en dat je je schrap moet zetten voor elke golf. Ik rust hier niet van uit en zet ongemerkt zoveel spanning op mijn nek dat ik migraine krijg. Geen handig moment. Voel me behoorlijk beroerd ook tegenover Hans, die er nu alleen voorstaat met dat weer. Neem medicijnen en kan alles beperken tot zware hoofdpijn. De volgende morgen kan ik al weer iets, dus langzamerhand kunnen we weer wacht gaan draaien. De wind is afgenomen en we kunnen het rif uit de fok halen. Het is ongelooflijk wat een verschil het is, of het 5 of 6 bft waait. Nooit geweten dat de Oceaan daar zo op reageert. We hebben nu een hele zware deining met muren water achter het schip. De golven tillen elke keer de Drammer op en laten haar dan heel beheerst weer verder rollen. Als je er eenmaal aan gewend bent, kan je er wel van genieten. Nog nooit hebben we zo'n deining en zulke hoge golven gehad met de Drammer. Alleen onder fok is alles heel goed te beheersen. Hans heeft tot 12.00 uur kunnen slapen, we zijn nu zo goed ingeslingerd dat we uitgebreid kunnen lunchen samen buiten in de kuip. Het wordt een mooie zeildag met bakstag wind. 's Avonds aan Stefanie onze positie doorgegeven via Iridium. Neem wacht over van Hans en met 4-5 bft varen we rustig verder. Ben nog wel vreselijk moe van de migraine en verheug me erop om naar bed te kunnen.