St. Helena.

Woensdag 14 maart 2012 vertrekken we om 10.45 uur uit de Royal Yachtclub. Het is een raar gevoel om Kaapstad te gaan verlaten, we hebben het hier erg naar onze zin gehad. We hebben erg weinig wind als we door de pieren van de haven naar buiten varen en we moeten op de motor beginnen. We varen over een vlakke oceaan achter Robben eiland langs, gek om dit eiland vanaf je eigen schip te zien. Het twaalf uur signaal van Signal Hill beschouwen we als afscheidsgroet. Als we om 17.00 uur langs Dassen eiland varen hebben we nog steeds te weinig wind om te zeilen. Wel zien we heel veel jonge zeeleeuwen spelen. Later blijkt dat we erg veel geluk hebben, want de volgende dag staat er 8bft op dit stuk en dat wil je liever niet hebben natuurlijk. 's Avonds om 11.00 uur krijgen we eindelijk wind en zetten de zeilen. Het lukt ons om een goede strop te zetten op het grootzeil, zodat de giek niet bij elke golf heen en weer slaat. Er staat op het moment een zwel van 2,5 meter en dat is goed te merken. Tot vrijdag kunnen we het grootzeil laten staan, dan moeten we het weghalen omdat de giek steeds door het water gaat. In donker het zeil naar beneden halen is niet onze lievelingsklus, maar we merken al snel dat we het nog niet verleerd zijn. We hebben ondertussen de zuidoost passaat opgepikt en we houden heel lang een windkracht 4 tot 5 bft. De dagen rijgen zich aaneen en we slingeren al aardig in, we koken heel uitgebreid met de verse groenten die we uit Kaapstad meegenomen hebben en gebruiken tijdens de reis bijna alles. Komt ook omdat het nog niet zo warm is, 's nachts hebben we lange broeken en de eerste dagen zelfs zeilkleding aan. Toen we vertrokken uit Kaapstad was het water maar 14 graden. Na ongeveer vijf dagen ging de watertemperatuur snel omhoog tot 22 graden, wat je goed merkt als je binnen in de boot bent. Hier in St. Helena is de watertemperatuur nu ruim 26 graden. Woensdag 21 maart zitten we 's avonds in de kuip te eten, als Hans toevallig naar voren kijkt ziet hij opeens een walvis voor de boot water spuiten. We schrikken ons een ongeluk, halen snel de stuurautomaat eraf en kunnen nog net achter hem langs sturen. Als we de walvis langszij hebben, blijkt dat hij aan de voorkant en de achterkant nog langer is dan de boot. We kunnen het bijna niet geloven zo groot als dat beest is. Als we in een boek opzoeken, wat voor walvis het is, blijkt het een Sperm Whale te zijn, die inderdaad 18 meter lang kan worden. Wel blijkt die lengte alleen mogelijk bij mannetjes, die gelukkig solitair leven. Het is echt schrikken, met een walvis heb je altijd het gevoel dat je ze wilt zien maar ook weer niet omdat je er behoorlijke schade van kunt oplopen als ze je raken. We moeten er niet aan denken dat je hem 's nachts tegenkomt, want dan waren we er echt boven opgevaren. De eerste vliegende vissen en een inktvisje belanden weer op het dek, zodat het elke ochtend opruimen is, vooral de inktvis geeft heel smerige vlekken op het dek. Vrijdag vinden we alleen een grote vleugel op het dek. Waarschijnlijk is een vogel met gespreide vleugels langs de stag gevlogen en heeft hij daarbij zijn vleugel eraf gesneden raar is het wel. Maandag 26 maart naderen we St. Helena, om niet in donker aan te komen minderen we zeil. We houden teveel snelheid en kunnen niet meer minderen omdat de stuurautomaat het dan te zwaar krijgt. Om drie uur 's nachts zitten we voor James Bay, omdat we het niet durven om in het donker aan te lopen, blijven we in diep water voor de haven heen en weer varen, tot het licht wordt. Dinsdagmorgen varen we na twaalf dagen en 1759 mijl naar de ankerplaats, waar we het anker laten vallen en gelijk goed liggen. Lang leve de nieuwe ankerlier, we hadden gehoord dat we hier aan moorings zouden kunnen liggen, maar deze zijn weggehaald. De douane, immigration en port control komen 's morgens om 9.00 uur al aan boord en om twaalf uur gaan we de wal op om Jamestown te bezoeken. Het is hier een mix van rassen leuk om te zien. Iedereen groet elkaar, het is echt een andere wereld zonder mobiele telefoon wat snel opvalt, omdat je gewend bent dat iedereen loopt te bellen of aan het mailen is. Ze zijn nu wel bezig een vliegveld aan te leggen, dus het is leuk dat we het nog zo meemaken. De enige toeristen die nu rondlopen zijn zeilers of mensen die met het bevoorradingsschip uit Kaapstad aankomen. De boot uit Engeland is uit de vaart genomen, dus alle verbinding komt nu alleen uit Kaapstad. Woensdag maken we een heel mooie rondrit over het eiland met Larry, die hier geboren is en die ons heel enthousiast alles over het eiland vertelt. We bezoeken de plaatsen waar Napoleon gezeten heeft en zijn verrast hoe groen het eiland is als je de kust verlaat. Bij de graftombe van Napoleon in een heel mooie natuur picknicken we. 's Middags om vijf uur zijn we weer aan boord heel voldaan en vol goede indrukken. Morgen gaan we naar de markt om te kijken of we nog iets vers kunnen inslaan voor de volgende trip.