St Barts tot en met Les Saintes

St. Barts tot en met Les Saintes

We pakken de brugopening van 11.30 uit St. Maarten, nadat we uitgeklaard hebben. We kunnen met een kleine hoogteslag met mooi zeilweer St. Barts aanlopen. We vinden een mooie plek in het centrum van de stad, keurig tussen twee moorings. We liggen heel rustig en kunnen gerust naar de wal met de rubberboot om in te klaren en het havengeld te betalen. Heel snel gaat dat allemaal en als we geen Euro's bij ons hebben, kunnen we ook de volgende dag wel betalen. We gaan de stad in om te pinnen en rekenen alsnog snel af. Wat een verschil met St. Maarten,waar we voor alles moesten betalen en steeds meer dan een uur bezig waren. Dinsdag 20 mei gaan we naar een internetcafé in Gustavia, de hoofdstad van St.Barts, om het laatste nieuws van thuis op te halen. We wandelen door de stad en gaan 's avonds heerlijk uit eten. Gustavia blijkt een luxe oord te zijn met vele merkwinkels als Dior, Louis Vuiton en vele andere merken. Ongelooflijk toch steeds weer te zien hoe elk eiland zijn eigen sfeer heeft. Hier zijn het overwegend blanke mensen, met slechts een enkele kleurling. De volgende dag gaan we naar een kleine baai in het noorden van het eiland om te zwemmen en te snorkelen. We pakken een mooring op en genieten van het strand en de rust. 's Avonds starten we de nieuwe generator. Althans dat proberen we. Nee dus. Geen beweging in te krijgen. De volgende dag nemen we kontakt op met onze leverancier in Nederland, die allerlei tips geeft om hem aan de praat te krijgen. Het lukt echter niet en we bellen naar St. Maarten naar de firma Electec, die de generator geplaatst heeft. De afspraak gemaakt, dat er zaterdag een monteur van hun naar St. Kitts komt vliegen. We varen met een mooi halfwindse rak bij 5 Bft. naar Statia, het vroegere St. Eustatius, waar we een mooring oppakken bij Oranjestad. Helaas kunnen we niet aan wal omdat er een heel zware deining staat. Door de verrekijker speuren we het eiland af en zien toch nog wel wat historische plekjes. Hans zwemt nog even in de luwte van de boot en dan gaan we een onrustige nacht in. Als je zeilt weet je dat de boot beweegt en ontstaat er een ritme. Nu aan de mooring schieten we allerlei kanten op, wat een raar gevoel is. We vertrekken danook 's morgens vroeg naar het volgende eiland, St. Kitts, waar zaterdag de monteur naar toe komt vliegen. We meren af in de marina, die ongeveer 30 ligplaatsen telt en krijgen een mooie box. Het is heel lang geleden, dat de Drammer tussen vier palen heeft gelegen. We klaren in en worden van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk moeten we naar het politiebureau in de stad om ons bij de immigration in te laten schrijven. Gelijk de stad bezocht en we worden getroffen door de gelijkenis met Afrika. Om ons heen alleen kleurlingen en het hele leven is als in Afrika. Het voelt zeer vertrouwd aan en we zijn blij verrast door de gelijkenis. De bevolking bestaat voor 95% uit kleurlingen, die met hun tafels langs de weg met hun handelswaar heel wat leven in de stad brengen. Zaterdagochtend meert er nog een cruisschip af, dat nog meer leven met zich meebrengt. Alle stalletjes gaan open en overal wordt muziek gemaakt. Vanaf 's morgens 9.00 uur horen we dezelfde muziek en ik vraag me danook af of je met hun tippot ze ook stil kunt krijgen. 's Middags komt de monteur aanboord voor de generator. Om kort te zijn, hij krijgt hem ook niet aan de praat. Blijkt binnenin iets niet goed gemonteerd te zijn in de fabriek, of afgebroken. Hij kan niet het hele motorblok openmaken. Hij keert onverrichte zaken weer terug naar St. Maarten. Wij balen en gaan maar lekker uit eten. We worden wel beperkt in onze mogelijkheden, zo kunnen we bijvoorbeeld niet lang voor anker in een baai. Het is echter niet anders en we zien wel hoe Fisher Panda dit gaat oplossen. Het was hun idee om de generator te vervangen, dus ze lossen het ook vast wel weer op. Zondag 25 mei hebben we een tour geboekt bij een vrouw, die ons in de stad aansprak. We willen vooral naar het tropisch regenwoud en Veronica, zoals ze heet, zegt ons toe dat goed te kunnen regelen. Ze heeft het dubbel en dwars waargemaakt. Ze is met ons naar haar geboortestad gereden, en daar hebben we met haar in de haar zo vertrouwde omgeving gewandeld. Ze vertelt ons verhalen uit haar jeugd. Hoe ze het eten steeds uit het woud haalden. En vogels en apen met kattepulten uit de bomen schoten. Veel weet ze ook van het gebruik van planten en vruchten. We plukken een heleboel mango's, waar we dagen van genieten. Ze rijdt ons het hele eiland rond en zien echt heel veel. 's Morgens heeft ze ons eerst naar de handelshaven gereden om uit te kunnen klaren, doordaar kunnen we nog 's middags vertrekken naar Guadeloupe. De eerste wacht is het aardedonker. Ik moet over een plaat heen van 20 meter, wat op zich geen probleem is natuurlijk, maar wel als je daar allerlei vissersboeitjes kan verwachten. Gelukkig heb ik er geeneen geraakt maar zag ze wel heel dichtbij de boot. Vaart niet zo rustig, maar het is weer goed gegaan. Aan de lijzijde van het vulkaaneiland Montserrat langs en als ik de wacht overgeef aan Hans ruiken we beiden een duidelijke zwavelgeur van de vulkaan. We houden ruim afstand. Laatste eruptie was in 1997 en op de kaart staat nogsteeds landing prohibited. Bij het passeren komt de maan op en Hans heeft een mooie wacht met heel mooi zeilweer. Om 14.15 komen we aan bij de zuidpunt van Guadeloupe. De wind is toegenomen tot 6 Bft. en nog steeds pal op de kop. Bovendien blijkt er een behoorlijke stroom tegen te staan. Blijkt dat we Guadeloupe nooit voor donker aan kunnen lopen. Het is tegen onze principes en deze aanloop is overdag al niet eenvoudig. We besluiten uit te wijken naar de eilandengroep Les Saintes. We laten om 16.15 het anker zakken in een heel mooie baai. We zwemmen in water van 29,80 graad, en gaan vroeg naar bed. Hans besluit in de kajuit te gaan slapen om snel het ankeralarm te kunnen horen. Het is er namelijk erg druk omdat er zeilwedstrijden zijn. Alles gaat goed en we vertrekken 's morgens om 8.00 uur naar Guadeloupe. Het is een prachtig zeiltraject, eerst hoog aan de wind maar daarna met een knikje in de schoot. De aanloop blijkt inderdaad niet echt eenvoudig en we zijn blij dat we het niet in het donker geprobeerd hebben. Helemaal niet als we ook nog achter een vissersboeitje blijven haken. Gelukkig varen we alleen op zeil en staat de motor niet aan. We overleggen wat te doen en dat suffe bolletje blijft ons maar achtervolgen. Eén ding is duidelijk geen motor bij, hoe dan vrij te varen. Rustig overleggen we nog een keer, en dat was één keer teveel voor het boeitje. Het blijken er twee te zijn en ze houden het alletwee voor gezien. Hele opluchting voor ons en we bedanken ze vriendelijk voor hun vertrek. Aanloop Pointe à Pitre op Guadeluope verloopt verder goed en we worden vriendelijk ontvangen door de havenmeester en krijgen een mooie plek. Het blijkt een feestdag te zijn en inklaren kunnen we morgen wel. Ieder eiland zijn eigen stijl, maar dit is wel fijn.