British Virgin Islands.

Woensdag 23 april verlaten we de haven en gaan op zoek naar een andere nederlandse boot uit Scheveningen en die we nog kennen van de examens die we gedaan hebben. Via de mail hebben ze ons de ligplaats gemeld. Na enig zoeken vinden we ze en we pakken een mooring vlakbij. Raar in Scheveningen zijn het onze achterburen en hier liggen we dan weer naast elkaar terwijl de schildpadden tussen onze boten door zwemmen. Het is heel gezellig elkaar weer te spreken en 's avonds gaan we met de rubberboot bij hun op bezoek. We horen de verhalen die we nog niet via de mail wisten en krijgen tips voor onze tocht langs de caribische eilanden terug naar het zuiden. Donderdag varen we naar Trellisbay, we komen net op tijd aan om een van de laatste moorings te pakken. Na ons moeten meerdere een andere plek voor de nacht opzoeken. We eten verrassend goed in een restaurant op een klein eiland in de baai. In donker terug naar de Drammer nadat we gezocht hadden tussen alle rubberboten naar ons eigen bootje. Proberen stukje af te snijden en lopen vast op het koraal. Snel motor opgehaald (scheelt 20 cm.) en verder gepeddeld. Vrijdag komen Cathelijne en haar vriendinnen aan en we halen ze af met de rubberboot. Met de bagage lijkt het ons beter dat we in twee keer overgaan. Als ik bij de tweede zending aan boord kom, liggen de anderen al in het water. De volgende dag varen we met mooi zeilweer naar het eiland Jost van Dyke, om het hun te laten zien. Het is zaterdag en van de tien winkels op het eiland zijn er maar vier open, waarvan er 1 al geen water meer te krijgen is. We gaan terug naar de boot en Hans vaart met de meisjes naar een mooie snorkelplek. Ze genieten al schrikken ze wel van de vele grote vissen. Als we 's avonds een borrel drinken ziet Hans ineens de eerste haaien om de boot zwemmen. Geloof me het snorkelen is daarna nooit meer hetzelfde geworden, al sterven er op het eiland meer mensen van vallende kokosnoten dan door haaienbeten. Na Jost van Dyke naar Sopers Hole waar we ´s avonds heerlijk uit eten gaan. Maandag gaan we op weg naar Gorda Sound, maar halverwege krijgen we een tropische regen bui over ons heen en het zicht is heel slecht en we besluiten Nanny Cay aan te lopen. De volgende dag kruisen we met mooi zeilweer op naar Gorda Sound, waar we afmeren bij een mooring bij Bitter End. We blijven daar twee dagen en zeilen in een catamaran. Bij donker terug varen van het restaurant, varen de anderen nog even langs een hele grote motorboot, die verlichting in het water heeft. Wij vragen ons al een tijd af of dat alleen voor de sier is, maar als je er dichterbij komt snap je echt waarom ze dat doen. Er zwemmen vissen rond van twee meter, blijken Tarpins te zijn. Het snorkelen wordt steeds enger. We proberen nog even met een sterke lamp in het water te schijnen en in een paar tellen zien we honderden vissen zwemmen. Leuk vermaak voor bij de borrel. De volgende dag varen we naar de Bath, waar we nog een mooring kunnen oppakken. Dit is een geweldige plek om te snorkelen en te wandelen. Er liggen heel grote stenen, waar je tussen door loopt en klimt naar een andere baai. De kleuren en de lichtval tussen de stenen is werkelijk sprookjesachtig. Voor de avond valt pakken we een mooring waar meer boten liggen. De accu´s blijken niet opgeladen te zijn en zetten ´s nachts een noodlampje buiten. Varen de volgen de dag naar Nanny Cay om alles in orde te laten maken.