Curacao.
Maandag 13 oktober huren we een auto om naar Willemstad te gaan. We moeten inklaren en naar de immigratie. De immigratie is wat moeilijk te vinden, maar net als we om ons heen kijken komen we de bemanning van de Bonte Koning en van de Zeevonk tegen, die ook onderweg zijn. Zij zijn er al eerder geweest en wijzen ons de weg. Zij vertellen ons, dat het bekende ontmoetingscentrum voor de zeezeilers Sarifundy is afgebrand. Terug nemen we weer de beroemde drijvende pontonbrug "de Emmabrug" en gaan naar het internetcafé, waar we het stukje van Bonaire op de site zetten. We bezoeken Curacao Marina om afspraken te maken om de Drammer op het droge te zetten als we naar huis gaan. Alles ziet er goed uit en we hebben er vertrouwen in, wel besluiten we pas zondag daarheen te gaan omdat je er niet zo gezellig ligt. Daarna naar de airport om de roestvrijstalen strip af te halen, die niet met onze bagage meegekomen was. Dinsdagnacht draait het weer om. We hebben 's nachts vreselijk zwaar onweer met heel veel wind. Gelukkig liggen we aan de goede kant van de steiger en de Drammer wordt er mooi vanaf geblazen. We zijn heel gelukkig met de plek die we hebben. We zien verschillende boten verplaatsen en baaien opzoeken om zich tussen de mangrovebomen te nestelen. Ongeveer 120 mijl noord van Aruba ontstaat een tropische storm Omar, die zich verplaatst richting St Maarten. Het is heel uitzonderlijk, dat erop deze plek zulk weer zich ontwikkelt. De kusten van Aruba, Bonaire en Curacao hebben het zwaar te verduren. Op Curacao zijn windsnelheden gemeten van 120 km per uur en de zware regenval veroorzaakt veel wateroverlast. Sommige kranten hebben het over een hurricane, hoe danook er staat wel heel veel wind vinden wij, en de Drammer ligt behoorlijk scheef. De boot voor ons een Swan 86 trekt bijna de bolders uit de steiger en iedereen is in de weer met zijn boot. De volgende nacht herhaalt zich het weerbeeld en hebben we weer zwaar onweer en nog hardere wind. Hans is nu al voor de tweede keer 's nachts met de lijnen bezig. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik er alle twee de keren doorheengeslapen ben en 's morgens pas de verhalen hoorde. We kopen kranten, waarin we de puinhoop zien die de storm veroorzaakt heeft.Op Bonaire is een zeiljacht op de boulevard geslagen en er is heel veel schade aan de kusten, de stranden en vooral aan het koraal. Pas woensdagavond neemt de wind weer af en ineens is het weer het weer dat we de hele tijd hebben gehad. Donderdag maken we een rondrit over het eiland richting westpunt. We drinken koffie in een van de vele oude plantagehuizen die er nog op het eiland zijn, en rijden door naar het nationale park Shete Boka. Daar zien we op een betrekkelijk kort stuk kust spectaculaire kustverschijnselen, zoals een natuurlijke brug, prachtige grotten met speciaal lichteffect tussen de spleten door en het donderende water beneden. Ook zien we heel grote plateaux waar het water opspat en zich weer terugtrekt en heel mooie inhammen, waarin het water zich een weg zoekt. Maar het meest spectaculaire is wel een blowhole. Het water ketst hier zo hard tegen de rotsen aan en onder zo'n speciale hoek, dat het wel 10 meter opspat. De spray die daar bij hoort was erg verkoelend, maar ook wel heel zout. We rijden door naar de westkust, waar we lunchen en de schade zien die de storm veroorzaakt heeft. Gelukkig is het in veel gevallen vooral schoonmaken en de puinhopen opruimen, Veel bedrijven zijn daarom ook gesloten geweest, maar gaan nu weer open en het normale leven komt weer op gang.
Maandag vliegen we weer naar huis, nadat we de Drammer omgevaren hebben naar Curacao Marina. Dinsdag 21 oktober zijn we weer voor ruim drie weken in Nederland.
Maandag 13 oktober huren we een auto om naar Willemstad te gaan. We moeten inklaren en naar de immigratie. De immigratie is wat moeilijk te vinden, maar net als we om ons heen kijken komen we de bemanning van de Bonte Koning en van de Zeevonk tegen, die ook onderweg zijn. Zij zijn er al eerder geweest en wijzen ons de weg. Zij vertellen ons, dat het bekende ontmoetingscentrum voor de zeezeilers Sarifundy is afgebrand. Terug nemen we weer de beroemde drijvende pontonbrug "de Emmabrug" en gaan naar het internetcafé, waar we het stukje van Bonaire op de site zetten. We bezoeken Curacao Marina om afspraken te maken om de Drammer op het droge te zetten als we naar huis gaan. Alles ziet er goed uit en we hebben er vertrouwen in, wel besluiten we pas zondag daarheen te gaan omdat je er niet zo gezellig ligt. Daarna naar de airport om de roestvrijstalen strip af te halen, die niet met onze bagage meegekomen was. Dinsdagnacht draait het weer om. We hebben 's nachts vreselijk zwaar onweer met heel veel wind. Gelukkig liggen we aan de goede kant van de steiger en de Drammer wordt er mooi vanaf geblazen. We zijn heel gelukkig met de plek die we hebben. We zien verschillende boten verplaatsen en baaien opzoeken om zich tussen de mangrovebomen te nestelen. Ongeveer 120 mijl noord van Aruba ontstaat een tropische storm Omar, die zich verplaatst richting St Maarten. Het is heel uitzonderlijk, dat erop deze plek zulk weer zich ontwikkelt. De kusten van Aruba, Bonaire en Curacao hebben het zwaar te verduren. Op Curacao zijn windsnelheden gemeten van 120 km per uur en de zware regenval veroorzaakt veel wateroverlast. Sommige kranten hebben het over een hurricane, hoe danook er staat wel heel veel wind vinden wij, en de Drammer ligt behoorlijk scheef. De boot voor ons een Swan 86 trekt bijna de bolders uit de steiger en iedereen is in de weer met zijn boot. De volgende nacht herhaalt zich het weerbeeld en hebben we weer zwaar onweer en nog hardere wind. Hans is nu al voor de tweede keer 's nachts met de lijnen bezig. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik er alle twee de keren doorheengeslapen ben en 's morgens pas de verhalen hoorde. We kopen kranten, waarin we de puinhoop zien die de storm veroorzaakt heeft.Op Bonaire is een zeiljacht op de boulevard geslagen en er is heel veel schade aan de kusten, de stranden en vooral aan het koraal. Pas woensdagavond neemt de wind weer af en ineens is het weer het weer dat we de hele tijd hebben gehad. Donderdag maken we een rondrit over het eiland richting westpunt. We drinken koffie in een van de vele oude plantagehuizen die er nog op het eiland zijn, en rijden door naar het nationale park Shete Boka. Daar zien we op een betrekkelijk kort stuk kust spectaculaire kustverschijnselen, zoals een natuurlijke brug, prachtige grotten met speciaal lichteffect tussen de spleten door en het donderende water beneden. Ook zien we heel grote plateaux waar het water opspat en zich weer terugtrekt en heel mooie inhammen, waarin het water zich een weg zoekt. Maar het meest spectaculaire is wel een blowhole. Het water ketst hier zo hard tegen de rotsen aan en onder zo'n speciale hoek, dat het wel 10 meter opspat. De spray die daar bij hoort was erg verkoelend, maar ook wel heel zout. We rijden door naar de westkust, waar we lunchen en de schade zien die de storm veroorzaakt heeft. Gelukkig is het in veel gevallen vooral schoonmaken en de puinhopen opruimen, Veel bedrijven zijn daarom ook gesloten geweest, maar gaan nu weer open en het normale leven komt weer op gang.
Maandag vliegen we weer naar huis, nadat we de Drammer omgevaren hebben naar Curacao Marina. Dinsdag 21 oktober zijn we weer voor ruim drie weken in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten