Van Aruba naar Panama.

Van Aruba naar Panama.

Zondag 23 november vertrekken we ’s morgens vroeg om uit te klaren en langs de immigratie te gaan. We kunnen iets beter afmeren en zijn na 1 uur klaar om te vertrekken. Buiten blijkt al snel dat de stuurautomaat toch niet in orde is, we proberen van alles, maar omdat we het niet zien zitten om vijf dagen en nachten met de hand te sturen keren we terug naar de haven. Maandagochtend komt er een monteur aan boord van Radio Holland. Deze is gelukkig heel kundig en met een paar uur heeft hij het probleem verholpen. We varen met de monteur aan boord nog een proefronde en geloven er weer in. Het is te laat om nog te vertrekken en bovendien moeten we eerst de boot weer vaarklaar maken. Dinsdagochtend vroeg varen we weer de haven uit, het onweert en er zijn hele harde klappen. Leuk om te beginnen toch gaan we maar, we weten ook niet wat ons nog te wachten staat. We lopen 7,5 knoop alleen op de genua en er staat een behoorlijke zee bij windkracht 6 Bft. We gaan 4 mijl ten noorden van een stel rotseilanden langs, die goed zichtbaar zijn. Een grote groep dolfijnen komt met de boot spelen en ik word er weer helemaal blij van het is altijd een feest ze weer te zien. We pakken het ritme op van de wachten en er is heel veel scheepvaart. Boven de kust van Columbia worden we ineens meerdere keren in de schijnwerpers gezet door een schip, je merkt toch wel dat je meer oplettend bent in dit soort streken en er onrustig op reageert. Het blijkt allemaal in orde en het is een koopvaardijschip dat de haven in wil en precies onze koers kruist. De volgende dag worden we achtervolgd door een schip, dat de hele tijd boven ons blijft hangen. We hebben contact via de marifoon en het blijkt een hulpboot te zijn van een kabellegger verderop. Ze vragen naar onze koers en snelheid, geven ons instructies die we opvolgen en we kunnen weer verder. Donderdagnacht is een rustige nacht, de wind valt weg en we moeten op de motor verder. Heftige tropische regenbuien , veel drijvende boomstammen en groene velden drijvende planten. Het is einde regentijd en de afvoer van de rivier Magdalena is heel groot, veel boomstammen zijn niet op tijd opgepikt en drijven hier nu rond. Ze zijn groot, genummerd en van hardhout. We hebben een harde stroom van 3 knopen tegen en schieten niet erg op. Niet leuk we willen zo snel mogelijk dit gebied met al die rommel uit. ’s Nachts tijdens mijn eerste wacht, gebeurt waar iedere zeiler en wij dus ook bang voor zijn. Met een hele harder knal varen we ergens op en we liggen helemaal stil. Hans is als een speer zijn bed uitgekomen en het duurt even voor we weer de controle over de boot hebben. Het is echt een rot ervaring en we zijn beiden erg geschrokken. Het overkomt ons nog een paar keer en we zijn blij als we weer daglicht hebben. Het is rustig weer en we vervolgen onze weg op de motor. De volgende dag komen we weer zoveel rommel tegen bij de stroomscheiding, maar nu aan de Panama zijde. Het is de Caribbean Counter Current dat een spel met ons speelt. Weer ruim drie knoop stroom tegen, de snelheid over de grond is dus niet erg groot. En we weten dat er zeker nog een nacht bijkomt. Aan het eind van de middag zien we ineens iets heel raars drijven, we zijn nieuwsgierig en besluiten ernaar toe te varen. Het blijkt een heel groot stuk bamboebos te zijn van wel zes meter hoog. Moet je toch niet aan denken, dat je daar ’s nachts invaart, ga je toch wel even aan je navigatie twijfelen denk ik. Tijdens mijn laatste wacht nog een grote tanker als oploper gehad. Steeds als ik de koers verlegde, deed hij dat ook en ik bleef maar rood en groen licht zien, wat betekent dat hij precies dezelfde koers loopt. Ik word er best nerveus van, temeer daar het moeilijk is om afstand te schatten als het donker is en je op de lichten af moet gaan. Uiteindelijk besluit ik maar een koerswijziging van 90 graden uit te voeren. Precies op tijd want de tanker vaart al snel langs ons heen. Vlak voor we bij Panama aankomen wordt het nog even spannend of we wel genoeg brandstof hebben, de stroom is heel sterk tegen en de snelheid over de grond is soms nog geen drie knopen. Zondagochtend 10.30 uur kunnen we de haven van Colon aan roepen, we krijgen een prima ontvangst in Shelter Bay Marina. We hebben 5 etmalen gevaren, 633 mijl op de GPS en het log geeft ruim 800 mijl aan. Beetje stroom tegen gehad dus. We hebben een mooie ligplaats, tussen allemaal cruisers uit allerlei landen, midden in het tropisch regenwoud. Alles is vochtig en klam in de boot. Zal voorlopig wel zo blijven. De haven is omgeven door een Nationaal Park, waar we zo in kunnen lopen. Er zijn veel dieren, waaronder de zwarte panter, veel apen, veel vogels en op een van de schepen woont een luiaard, die ze als wees aan boord genomen hebben. In de haven zwemmen krokodillen en zeekoeien, we hebben ze nog niet gezien maar snorkelen doen we voorlopig maar even niet.

Zondag 7 december vliegen we weer naar huis, om thuis kerst te vieren en weer iedereen te zien. De tijd hier gebruiken we om de passage door het kanaal vast te regelen en weer aan de boot te klussen. Vooral de generator vraagt veel aandacht, daar hij het nog steeds niet goed doet.