Verblijf Tahiti.

Zaterdag 25 april tanken we gelijk de dieseltank vol en krijgen een heel mooie plek aangewezen om te liggen met de Drammer. Zondag gaan we naar Papeete, de hoofdstad van Tahiti om rond te kijken, dat was niet zo’n goed plan want de stad blijkt op zondag totaal verlaten te zijn. We drinken wat op een terras en gaan naar de airport om een auto te huren, dan zijn we tenminste verder vrij om het eiland op te gaan. De maandag gaan Marnix en Hans naar de customs en immigratie om in te klaren, wat snel gebeurt is omdat we hier onder de EU regels vallen. Daarna gaan ze op zoek naar een plek waar de Drammer op de kant gezet kan worden, want de berichten van de werf zijn toch minder positief. Wel raden ze ons aan om nog eens te gaan varen en dan heel wild heen en weer te sturen om te kijken waar het precies lekt. Gelukkig is Marnix aan boord en kan die het van mij overnemen want het is echt heel zwaar om zo te sturen. Hans zit beneden met alles open om te zien waar de lekkage zit en ons verdere aanwijzingen te geven. Na een uur wordt het wel duidelijk en gaan we terug naar de haven. Na contact met de werf moet het mogelijk zijn om het zelf dicht te kitten en dan is het niet nodig het water uit te gaan. We zijn opgelucht en gaan aan het werk, bij een volgende tocht zal pas blijken of het echt waterdicht is. Dinsdag gaan we met de huurauto over het eiland en bezoeken het historisch museum, musee de Tahit et ses iles, wat erg de moeite waard is en een goed beeld geeft van de cultuur en de ontwikkeling van het eiland. Bovendien ligt het museum op een heel mooie plek. Daarna rijden we door naar het Gauguin museum,wat erg tegen valt en waar we lek geprikt worden door de muggen. De mooie botanische tuin, die er naast ligt laten we dan ook maar voor wat het is. We rijden door naar het zuid eiland en gaan via de oost kant weer terug. De volgende dag gaan Marnix en Hans duiken en ik kan mee om te snorkelen. De eerste keer gaan we buiten het rif en zien gelijk al veel haaien, de tweede duik is binnen het rif en zien we heel veel verschillende vissen, een vliegtuigwrak en twee wrakken van boten. De donderdag gaan we met de ferry naar een ander eiland, Moorea, dat vlakbij Tahiti ligt. Leuk om zo tussen de locale bevolking te zitten en velen willen ons helpen en geven de mooiste plekken van hun eiland door. De mensen zijn echt trots op hun omgeving en willen het graag met je delen. We nemen een taxi en laten ons in het noorden van het eiland bij Les Tipaniers afzetten om een snorkeltrip te boeken. Na de lunch vertrekken we met nog twee personen naar de plek waar we gaan snorkelen met stingrays en haaien. Het is echt ongelooflijk om de dieren te zien zwemmen en onze gids, een bioloog, lokt ze naar zich toe. We kunnen de dieren aanraken en ik kan je vertellen dat ze heel zacht aanvoelen, bijna fluweel. De haaien houden zich op een afstand maar zijn wel heel goed te zien. Daarna gaan we snorkelen boven tikibeelden, die binnen het rif zijn afgezonken. De missionarissen vonden het in de negentiende eeuw nodig dat de bevolking afstand zou doen van hun eigen cultuur om het christendom volledig in te voeren. De originele beelden zijn al onder het koraal verdwenen, maar als eerbetoon aan hun oude cultuur zijn er nu nieuwe beelden neergelegd, die elk jaar schoongemaakt moeten worden, zodat ze niet weer onder het koraal verdwijnen. Op de terugweg zegt Marnix dat hij de volgende morgen een introduktie duik voor mij afgesproken heeft, omdat hij ervan overtuigd is dat ik daarvan zal genieten. Hans en Marnix hadden al een duik afgesproken en ik zou dan met een eigen instructeur de tweede duik doen. Omdat ik denk dat het al afgesproken is ben ik akkoord gegaan, de volgende dag bleek dat Marnix het toen pas geregeld had. Ben ik dus mooi ingetuind. Samen met Marnix en de instructeur ben ik naar beneden gegaan en hoewel ik wel er erg tegenop zag moet ik zeggen dat Marnix gelijk had, ik heb er erg van genoten en je ziet het koraal vanuit een andere hoek en daardoor kun je er soms helemaal tussenin kijken. Het duiken is voor mij nu niet meer helemaal afgezworen. Zaterdag 2 mei vliegen we weer naar huis. Hans en ik blijven een nacht in Los Angeles en Marnix vliegt via Parijs en Amsterdam door naar Kenia. Maandag reizen we gelijk door naar Utrecht om onze nieuwe kleindochter Puck te bewonderen. Geweldig blij zijn we met haar en het is jammer dat we een deel van haar ontwikkeling zullen missen. Maar je kan niet alles hebben dus genieten we maar dubbel als we de kinderen en de kleinkinderen zien. De volgende twee weken blijven we in Nederland om te kunnen genieten van de familie en nog wat vrienden te zien.