Van Cocos Keeling naar Mauritius.

Zaterdagmorgen 25 september is de Douane op Direction Island om de schepen uit te klaren. Wij vragen aan vroeger te mogen vertrekken, omdat het weer er niet echt goed uit ziet. Een diep laag trekt naar het noorden, net waar de vloot langs moet. Voor dinsdag geven ze kans op een tropische storm bij Cocos Keeling, met heel veel onweer. Met twee andere schepen besluiten we zaterdagmiddag al te gaan om de storm zoveel mogelijk voor te blijven. We bellen de kinderen met de iridium om ze te vertellen, dat we nu al gaan en waarom. We spreken met de andere boten af, dat we om 18.00 uur radiocontact hebben via de SSB radio. We hebben een heerlijke wind van 15 knopen en de zee is nog redelijk rustig. Tussen 16.50 en 17.15 uur worden we vergezeld door dolfijnen, een heel grote groep en ze springen uit het water en maken daarbij salto's. We genieten er weer volop van. Op advies van de Bruce, de weerman van de vloot, varen we eerst ZW om de stormdepressie zoveel mogelijk te ontlopen. Hij raadt ons aan om tot 15 gr. zuid te varen en dan naar het westen richting Mauritius. Zondag hebben we hevige regenbuien maar de wind is nog redelijk en met behulp van de sprayhoodzeilen houden we het binnen droog. Via de radio horen we dat er zondagmorgen nog meer boten van de vloot vertrokken zijn en dat de start voor maandagochtend niet meer officieel van kracht is. Maandagochtend bellen we met Radboud, omdat hij ons mailde dat Cleo ons ook nog goede reis had willen wensen. We hebben een uitgebreid telefoongesprek met haar en genieten er nog lang van na. We krijgen voor het eerst meer wind, maar alles is nog goed te doen. Voor de nacht hebben we weer een gast , een redfooted booby met een prachtige blauwe snavel. Dinsdag 28 september krijgen we het bericht, dat de stormdepressie zich verplaatst heeft naar het zuiden. We hebben veel regen, harde wind 25 tot 35kn en heel hoge golven, heavy weather, volgens het weerbericht. We hebben nog ruim 1800 mijl te gaan, dus we kunnen er tegen aan. We varen alleen op de genua en reven deze nog maar een stukje verder voor de nacht. Voor het eerst hebben we twee bedden in de kajuit gemaakt, zodat we zoveel mogelijk kunnen rusten. Het bewegen is moeilijk, de boot maakt rare bewegingen omdat we deinings golven uit het zuiden en wind golven uit het zuidoosten hebben. Deze golven kruisen elkaar op een onprettige manier en de boot maakt veel onverwachte bewegingen. Voor het eerst dat we de luikjes in de ingang erin hebben en ook vergrendeld. We blijven zoveel mogelijk binnen. De golven die over de boot komen zijn zo krachtig, dat het niet verantwoord is naar buiten te gaan. Uiteindelijk zullen we drie dagen binnen moeten blijven, met de wekker om het uur, de radar en de AIS aan, zodat we alles om het uur controleren. Omdat als ik gekookt heb met dit weer altijd zelf maar weinig eet, krijgt Hans tijdens deze reis kookles. Hij maakt lekkere hapjes klaar en we eten alle dagen drie maaltijden, waarbij altijd een warme maaltijd. Totdat hij na enige dagen behoorlijk in zijn duim snijdt en ik het snijwerk weer moet doen. Ik plak het stukje duim weer op zijn plaats en het geneest gelukkig snel. We krijgen het eerste weerbericht binnen van Mauritius via de Navtex: Near gale force, SE with rough to very rough seas and locally high seas. Onze windmeter geeft de komende dagen als hoogste 37 kn. aan. Onze geeft denk ik te weinig aan, omdat veel schepen om ons heen vaak meer dan 40kn. melden. Maar ik vind het wel genoeg en hoef niet meer wind. Iedereen is moe in de vloot en verlangt naar rustiger weer. Een boot uit de vloot A Lady omschrijft deze dagen als: We had another difficult nicht at sea, blooming mountainous seas and a wind that would peel the hairs off a monkeys tail. Beter kan ik het niet weergeven. Zaterdag blijkt dat we een record aantal mijlen halen, 1170 in een week, dat is een gemiddelde van 167 mijl per etmaal, dat alles alleen op een zwaar gereefde genua. Maandag 4 oktober tegen de avond gaat de wind iets afnemen en we zijn blij als hij beneden de 25 knopen blijft. Als alles weer een beetje normaal wordt, krijgen we om het weer spannend te maken een bericht door op de Navtex, dat er 300 mijl noord van Mauritius een vissersboot gekaapt is met 14 mensen aan boord. De afstand is nog wel redelijk, maar het blijkt dat de piraten al oost van Madagaskar bezig zijn. Ook bij Singapore wordt er melding gemaakt van vele aanvallen met kleine bootjes. We hebben steeds gezegd liever een storm te hebben dan piraten, wel we hebben het gekregen en zijn er niet ontevreden mee. Langzaam neemt de wind af en het leven wordt weer normaal aan boord. De laatste dag kunnen we zelfs met vol zeil varen, de Indische oceaan laat even zien dat het ook anders kan. Zondagochtend 10 oktober om 6.30 uur lopen we na ruim 14 dagen Mauritius binnen ( bijna 2400 NM), waar we door Suzanne van de World ARC verwelkomt worden met een drankje en een mooie fruitmand. Heerlijk om zo verwend te worden als je aankomt. We zien terug op een zware tocht maar we hebben geen ogenblik het idee gehad dat we het niet meer onder controle hadden. De Drammer heeft het geweldig gedaan onder deze omstandigheden. Vaak verdween de boot onder water en we hebben geregeld golven in de cockpit gehad, maar alles was goed te doen. De tijd, die we binnen moesten blijven, hebben we gekookt, gelezen en naar de Ipod geluisterd. We wisten dat het een zwaar traject zou worden en zijn heel tevreden hoe we het gedaan hebben.