Weer naar de Galapagos.
Donderdag 19 maart 2009 vliegen we via Panama weer terug naar Guayaquil, waar we midden in de nacht aankomen. Tot onze grote vreugde is al onze bagage, waarin veel onderdelen voor de boot ook aangekomen. We moeten nu een taxi vinden, die bereid is ons midden in de nacht naar La Libertad, een afstand van 190 km., te brengen. De derde die we vragen dit te doen is wel bereid de rit te maken. We zijn nu 22 uur onderweg en zijn blij als we rustig achter in de taxi onze ogen dicht kunnen doen. Als we echter op de snelweg zijn, wordt ik weer wakker omdat ik vind dat de chauffeur wel erg onregelmatig rijdt. Blijkt dat hij al bijna een paar keer in slaap is gevallen. Zit niets anders op dan wakker te blijven en tegen hem te praten, we bieden nog aan om zelf verder te rijden, maar dat weigert hij. Om 2.30 uur komen we bij de haven, waar de wacht op de hoogte is van onze komst en de sleutels voor onze kamer heeft. Heerlijk een paar uur geslapen en ’s morgens vroeg gelijk naar de Drammer om te kijken hoe deze erbij staat. Dat is gelukkig allemaal in orde, het onderwaterschip en de schroef glimmen je tegemoet. Om 14.00 uur gaat de Drammer te water, tanken diesel en varen naar de steiger om alles verder in orde te maken en de nodige boodschappen te doen voor de oversteek van 528 mijl naar de Galapagos. en 3700 mijl naar Tahiti. Nieuwe filters geplaatst tussen de watermaker en de kraan om betere smaak van het water te krijgen. Zarpe ontvangen om te kunnen vertrekken en nieuwe autograph om weer de Galapagos binnen te komen. Deklicht en bb navigatielicht vernieuwd, filters generator en motor vervangen en nog veel andere klussen. We zwemmen heerlijk in het zwembad van de haven en gaan vroeg naar bed om de volgende dag vroeg te kunnen vertrekken. Maandag 23 maart varen we de haven uit, na iedereen bedankt te hebben voor alles, ze hebben prima service geleverd en we zijn dik tevreden. De eerste dag wordt een rustige dag met te weinig wind om te kunnen zeilen maar nu wel 0,5 knoop stroom mee. De volgende dag om 8.30 uur kunnen we eindelijk de motor uit doen en kunnen we heerlijk zeilen. Het wordt helemaal een speciale dag als we via de iridium het bericht krijgen, dat ons tweede kleinkind geboren is. Alles is goed gegaan en we zijn heel erg blij. Jammer dat we nu niet bij ze zijn, even om het hoekje kunnen kijken en ze daar allemaal een dikke knuffel kunnen geven. Het is niet anders, we wisten dat we niet met de geboorte in Nederland zouden zijn maar het gemis is toch groter dan we van tevoren dachten. De volgende dag installeert Hans zijn nieuwe hengel, en we hopen dat we nu eindelijk eens wat vangen. Toch te gek dat we nog steeds geen vis gevangen hebben op de hele reis, weet echt niet wat we verkeerd doen. Iedereen vangt vis en wij proberen het op dezelfde manier en steeds niets. Best gênant als je ook nog Scheveningen achter op de spiegel hebt staan, ’s avonds wordt de hengel weer opgeruimd zonder resultaat. We geven de moed niet op en blijven het proberen. De volgende dag hebben we een droom zeildag, prachtige wind, volop zon onbewolkte hemel en azuurblauw water. Meer wensen hebben we niet en we genieten volop. Wel blijkt dat we nu zo snel gaan dat we dreigen in het donker San Cristobal aan te lopen en dat willen we niet. Al hebben we de haven al twee maal bezocht, het zijn toch geen plekken om in het donker aan te lopen. We rollen de fok half weg om snelheid te minderen en maken een omweg , om precies bij het eerste daglicht de baai in te lopen en het anker te laten zakken. Al snel krijgen we bezoek van onze agent, die alle papieren voor ons regelt en de nodige diesel voor ons koopt. Tijdens de lunch bereiken ons nog meer goede en speciale berichten uit Nederland en na veel proberen kunnen we de eerste foto’s van ons nieuwe kleinkind Puck zien. Het is weer zo’n mooie baby en we zijn apetrots. Maandag 30 maart komt onze zoon Marnix naar ons toevliegen, die de grote oversteek naar Tahiti met ons mee zal maken. Het is een lange oversteek, waar we denken vier weken voor nodig te hebben. We zijn er klaar voor en hebben er zin in.
Donderdag 19 maart 2009 vliegen we via Panama weer terug naar Guayaquil, waar we midden in de nacht aankomen. Tot onze grote vreugde is al onze bagage, waarin veel onderdelen voor de boot ook aangekomen. We moeten nu een taxi vinden, die bereid is ons midden in de nacht naar La Libertad, een afstand van 190 km., te brengen. De derde die we vragen dit te doen is wel bereid de rit te maken. We zijn nu 22 uur onderweg en zijn blij als we rustig achter in de taxi onze ogen dicht kunnen doen. Als we echter op de snelweg zijn, wordt ik weer wakker omdat ik vind dat de chauffeur wel erg onregelmatig rijdt. Blijkt dat hij al bijna een paar keer in slaap is gevallen. Zit niets anders op dan wakker te blijven en tegen hem te praten, we bieden nog aan om zelf verder te rijden, maar dat weigert hij. Om 2.30 uur komen we bij de haven, waar de wacht op de hoogte is van onze komst en de sleutels voor onze kamer heeft. Heerlijk een paar uur geslapen en ’s morgens vroeg gelijk naar de Drammer om te kijken hoe deze erbij staat. Dat is gelukkig allemaal in orde, het onderwaterschip en de schroef glimmen je tegemoet. Om 14.00 uur gaat de Drammer te water, tanken diesel en varen naar de steiger om alles verder in orde te maken en de nodige boodschappen te doen voor de oversteek van 528 mijl naar de Galapagos. en 3700 mijl naar Tahiti. Nieuwe filters geplaatst tussen de watermaker en de kraan om betere smaak van het water te krijgen. Zarpe ontvangen om te kunnen vertrekken en nieuwe autograph om weer de Galapagos binnen te komen. Deklicht en bb navigatielicht vernieuwd, filters generator en motor vervangen en nog veel andere klussen. We zwemmen heerlijk in het zwembad van de haven en gaan vroeg naar bed om de volgende dag vroeg te kunnen vertrekken. Maandag 23 maart varen we de haven uit, na iedereen bedankt te hebben voor alles, ze hebben prima service geleverd en we zijn dik tevreden. De eerste dag wordt een rustige dag met te weinig wind om te kunnen zeilen maar nu wel 0,5 knoop stroom mee. De volgende dag om 8.30 uur kunnen we eindelijk de motor uit doen en kunnen we heerlijk zeilen. Het wordt helemaal een speciale dag als we via de iridium het bericht krijgen, dat ons tweede kleinkind geboren is. Alles is goed gegaan en we zijn heel erg blij. Jammer dat we nu niet bij ze zijn, even om het hoekje kunnen kijken en ze daar allemaal een dikke knuffel kunnen geven. Het is niet anders, we wisten dat we niet met de geboorte in Nederland zouden zijn maar het gemis is toch groter dan we van tevoren dachten. De volgende dag installeert Hans zijn nieuwe hengel, en we hopen dat we nu eindelijk eens wat vangen. Toch te gek dat we nog steeds geen vis gevangen hebben op de hele reis, weet echt niet wat we verkeerd doen. Iedereen vangt vis en wij proberen het op dezelfde manier en steeds niets. Best gênant als je ook nog Scheveningen achter op de spiegel hebt staan, ’s avonds wordt de hengel weer opgeruimd zonder resultaat. We geven de moed niet op en blijven het proberen. De volgende dag hebben we een droom zeildag, prachtige wind, volop zon onbewolkte hemel en azuurblauw water. Meer wensen hebben we niet en we genieten volop. Wel blijkt dat we nu zo snel gaan dat we dreigen in het donker San Cristobal aan te lopen en dat willen we niet. Al hebben we de haven al twee maal bezocht, het zijn toch geen plekken om in het donker aan te lopen. We rollen de fok half weg om snelheid te minderen en maken een omweg , om precies bij het eerste daglicht de baai in te lopen en het anker te laten zakken. Al snel krijgen we bezoek van onze agent, die alle papieren voor ons regelt en de nodige diesel voor ons koopt. Tijdens de lunch bereiken ons nog meer goede en speciale berichten uit Nederland en na veel proberen kunnen we de eerste foto’s van ons nieuwe kleinkind Puck zien. Het is weer zo’n mooie baby en we zijn apetrots. Maandag 30 maart komt onze zoon Marnix naar ons toevliegen, die de grote oversteek naar Tahiti met ons mee zal maken. Het is een lange oversteek, waar we denken vier weken voor nodig te hebben. We zijn er klaar voor en hebben er zin in.
