Zondag 17 mei landen we ’s morgens om 4.00 uur weer op Tahiti. We hebben alleen handbagage dus zijn snel door de douane en kunnen als eerste een taxi pakken naar de haven. Nemen nog een paar uur nachtrust en gaan snel aan de gang om de Drammer weer vaarklaar te maken. De watermaker wordt goed onderhanden genomen en voorzien van nieuwe filters, we zijn nog steeds niet tevreden over de waterkwaliteit en hebben weer nieuwe filters bij ons. We doen boodschappen en gaan ’s avonds op tijd naar bed. De volgende dag maken we de boot schoon, doen boodschappen en zijn precies terug als Hans en Lieke aan boord komen. Dinsdagmorgen nog de laatste verse boodschappen en om 11.20 vertrekken we uit de haven om richting Bora Bora te gaan. Het wordt een rustige tocht van ongeveer 160 mijl, waarvan we ruim de helft op zeil kunnen doen. De passage door het rif is goed betond en het binnenvaren is met nauwkeurig navigeren niet moeilijk. Op woensdag 20 mei om 14.00 uur pakken we een mooring op bij de Bora Bora Yacht Club. De Drammer ligt in azuurblauw water en de kleuren zijn echt zoals ze op de folders staan aangegeven. We zwemmen heerlijk rond de boot in water dat nog warmer is dan 29 graden. Eten aan boord en genieten van het uitzicht. De volgende dag melden we ons bij de havenmeester, betalen voor de mooring en wandelen naar Vaitape, de hoofdstad van het eiland. Tijdens de lunch daar boeken we een trip over het eiland met een gids. We zien de mooie stranden van het eiland en bezoeken een parelkwekerij. Daar laten ze ons zien hoe de parel uit de schelp gehaald wordt en er weer een nieuwe aanzet ingebracht wordt voor de volgende parel. Het is een heel precies werkje en gebeurt op een bijna chirurgische wijze. Leuk om te zien vooral omdat de eilanden beroemd zijn om de zwarte parels die gekweekt worden. De kleuren variëren van lichtgrijs, groen,bruin, violet en zwart. De gids zet ons weer af bij de haven en ’s avonds genieten we van en heerlijk diner op het terras van de jachtclub. Op vrijdag gaan we met een duikbedrijf snorkelen dat ons door de lagoon vaart en laat snorkelen in wat de lagoon tuin genoemd wordt. Mooi gebied met weinig stroom en rustig water en we zien toch weer andere vissen dan we tot nu toe gezien hebben. Zaterdag 23 mei varen we van Bora Bora naar Tahaa en krijgen onderweg een zware regenbui, helaas precies als we door het rif varen dus dubbel opletten. De betonning is ook hier weer erg goed, ik moet zeggen dat de fransen het goed doen met hun eilanden, alles weer goed verzorgd en onderhouden. Op Tahaa meren we af in de Haamene baai, vlakbij een restaurant, als we de weg oversteken om een wandeling te maken zien we een bedrijf dat vanille verwerkt tot poeder en essence. We vragen hoe vanille groeit en de mevrouw neemt ons gelijk mee naar de buren die een kwekerij hebben. De vrouw van de kwekerij leidt ons heel trots door haar bedrijfje en via de tolk vertelt ze ons van alles. Als we weggaan moeten we nog even hun mandarijnen proeven en als we zeggen dat ze lekker zijn, krijgen we er gelijk een heleboel mee waar we absoluut niet voor mogen betalen. De mensen zijn vriendelijk en heel trots op hun eiland. Vanille is met visserij hun bron van inkomsten horen we later. Met de dinghy varen we door de baai. De volgende dag varen we naar Raiatea, een eiland dat binnen hetzelfde rif ligt en meren af bij de haven van het verhuurbedrijf Moorings. De recessie blijkt hier behoorlijk toegeslagen, want er is maar 20% van de vloot in gebruik, geen leuk gezicht om al die schepen stil te zien liggen. Maar als je de prijzen ziet van een weekje varen hier begrijp je wel dat men dat op het ogenblik even uitstelt. Je voelt je wel bevoorrecht hier op eigen kiel rond te kunnen varen. We bezoeken de hoofdstad Uturoa en laten ons met een taxi over het eiland rondrijden. Gaan naar een botanische tuin, die nog een beetje onderhouden wordt en daardoor wel speciaal is. Op de terugweg naar de auto zien we hoe een oude man kokosnoten schoonmaakt met een grote machete. Als hij in de gaten heeft dat we kijken maakt hij er speciaal voor ons een open en hij geniet als we de melk drinken en zeggen dat we het heel lekker vinden. We rijden door naar Marae Taputapuatea de best bewaarde traditionele tempel in Frans Polynesië die dateert uit de zeventiende eeuw. Volgens onze begrippen niet echt oud maar als je de uitleg op de borden daar leest wel indrukwekkend. Van dinsdag 26 mei op woensdag 27 mei steken we weer over naar Moorea, waar we na een makkelijke overtocht en de helft van de tijd weer op zeil in Cook’s Bay een mooring oppikken. Hans en Lieke gaan zwemmen met de stingrays en wij zwemmen om de boot en genieten va de mooie baai. De volgende ochtend maken Hans en Lieke nog een wandeling. En ’s middags vertrekken we weer voor de laatste 15 mijl naar Taina Marina op Tahiti, vanwaar Hans en Lieke weer naar huis terug vliegen. Wij hebben een week samen om de boot verder onderhanden te nemen. De motor moet nog een grote beurt, de fok moet naar de zeilmaker en er moet van binnen goed gepoetst worden. Klussen die we na de grote oversteek even op de lange termijn hebben geschoven, maar beter nu kunnen doen omdat we straks weer mensen aan boord hebben en daarna gelijk samen nog 3400 mijl moeten varen naar Australië, waar we de Drammer voor langere tijd achter willen laten.
