24 okt 2010

Mauritius.









Zondag 10 oktober 2010 bellen we eerst met de kinderen om te zeggen dat we goed aangekomen zijn. We proberen het zout van de boot af te krijgen, wat zeker niet in één keer gaat lukken. Om 18.00 uur hebben we een borrel op Tucanon waar we met de anderen die vandaag zijn aangekomen zijn uitgenodigd. De volgende dag ontzilten en inspecteren we de genua, die gelukkig nog geheel in takt is. Dinsdag lukt het eindelijk het achter toilet te ontstoppen, blijkt dat de hele slang dicht geslipt is met calcium. De combinatie zout water spoelen, urine en de temperatuur van meer dan 24 graden blijken de oorzaak te zijn. Hans klopt met de hamer een emmer voor drie kwart vol met calcium. Velen hebben er problemen mee en de oplossing blijkt azijn en goed spoelen met zoet water te zijn. Weer wat geleerd en we zullen er zeker rekening mee houden als we de boot achterlaten voor langere tijd. Voor de volgende drie dagen hebben we een auto gehuurd en bezoeken de botanische tuin van Pamplemousses, waar we veel inheemse en vreemde bomen en planten aantreffen. Vooral de waterlelies en de lotusbloemen zijn prachtig om te zien. De volgende dag bezoeken we de west en zuidwest kust met het plaatsje Flick en Flack met zijn leuke strand met eetwagens en hoge bomen op het strand, waardoor je heerlijk in de schaduw kunt zitten. Daarna rijden we door naar Chamarel om de gekleurde aarde te zien, de kleuren zijn ontstaan door het ongelijk afkoelen van gesmolten rotsen. Het is een mooi gezicht en doet heel sprookjesachtig aan. Hoewel de weg ernaar toe heel kronkelig en stijl is biedt het een goed uitzicht over het binnenland van Mauritius. Vrijdag bezoeken we de zuidoost kant van het eiland, waar we Bleu Bay, het historisch museum in Mahébourg bezoeken en doorrijden naar Vieux Grand Port. De Nederlanders zijn hier in 1598 geland en tot 1710 gebleven met het lokale hoofdkwartier van de Nederlands Oost Indische Compagnie. Het Frederik Hendrik museum geeft de geschiedenis van de Nederlanders hier goed weer. Hoewel het museum al gesloten was toen we aankwamen, was iemand zo vriendelijk het weer voor ons open te stellen en ons rond te leiden. De volgende dagen leveren we de auto weer in om aan de boot te kunnen werken, o.a. de lieren hebben duidelijk een beurt nodig en Hans gaat nog een keer duiken in Grand Bay. Na drie dagen laten we weer een auto komen en rijden terug naar het zuiden, waar we in het ressort Shandrani terecht komen. We betalen een behoorlijk bedrag om binnen te komen, maar dan blijkt ook alles inclusive te zijn. We genieten er van een uitgebreide lunch, het zwembad en het strand. Het is er echt super de luxe en proberen nog even voor een nacht te boeken, maar als de prijs voor een kamer op bijna 600 euro uitkomt, rijden we toch maar weer naar Port Louis terug om aan boord te slapen. De volgende dag rijden we weer terug naar Bleu Bay om te gaan snorkelen. De vissen die we hier zien zijn toch weer anders dan we gezien hebben in Tahiti en ook het koraal is heel verschillend. We zien door de glasbodem boot, waarmee we naar de snorkelplek varen een heel grote schildpad en volgen hem een tijdje. Donderdag rijden we nog met de auto naar de oost kant en dan hebben we het eiland echt goed gezien. 's Avonds hebben we een party met lokale dansers en heel veel rum, aangeboden door de haven en de rumfabriek. Vrijdag maken we de boot al weer klaar voor vertrek naar Réunion. Zaterdagmorgen is de start in de havenmond en we hebben als gast Elaine Bunting aan boord, zij zit in de redactie van en is journaliste voor het blad Yachting World. Voor de start is er een blessing ceremonie, voor alle schepen en hun bemanning, waarvan we allemaal diep onder de indruk zijn. Er zijn zes geloven vertegenwoordigd; joods katholiek,anglicaans,islam, boedisme en hindoe. waarin een klein eiland groot kan zijn.
De ceremonie wordt afgesloten met vuurwerk. Na één nacht zeilen komen we na ongeveer 130 mijl in Réunion aan. Het is een mooie tocht met een volle maan en de wind is ongeveer 5 bft.

12 okt 2010

Van Cocos Keeling naar Mauritius.









Zaterdagmorgen 25 september is de Douane op Direction Island om de schepen uit te klaren. Wij vragen aan vroeger te mogen vertrekken, omdat het weer er niet echt goed uit ziet. Een diep laag trekt naar het noorden, net waar de vloot langs moet. Voor dinsdag geven ze kans op een tropische storm bij Cocos Keeling, met heel veel onweer. Met twee andere schepen besluiten we zaterdagmiddag al te gaan om de storm zoveel mogelijk voor te blijven. We bellen de kinderen met de iridium om ze te vertellen, dat we nu al gaan en waarom. We spreken met de andere boten af, dat we om 18.00 uur radiocontact hebben via de SSB radio. We hebben een heerlijke wind van 15 knopen en de zee is nog redelijk rustig. Tussen 16.50 en 17.15 uur worden we vergezeld door dolfijnen, een heel grote groep en ze springen uit het water en maken daarbij salto's. We genieten er weer volop van. Op advies van de Bruce, de weerman van de vloot, varen we eerst ZW om de stormdepressie zoveel mogelijk te ontlopen. Hij raadt ons aan om tot 15 gr. zuid te varen en dan naar het westen richting Mauritius. Zondag hebben we hevige regenbuien maar de wind is nog redelijk en met behulp van de sprayhoodzeilen houden we het binnen droog. Via de radio horen we dat er zondagmorgen nog meer boten van de vloot vertrokken zijn en dat de start voor maandagochtend niet meer officieel van kracht is. Maandagochtend bellen we met Radboud, omdat hij ons mailde dat Cleo ons ook nog goede reis had willen wensen. We hebben een uitgebreid telefoongesprek met haar en genieten er nog lang van na. We krijgen voor het eerst meer wind, maar alles is nog goed te doen. Voor de nacht hebben we weer een gast , een redfooted booby met een prachtige blauwe snavel. Dinsdag 28 september krijgen we het bericht, dat de stormdepressie zich verplaatst heeft naar het zuiden. We hebben veel regen, harde wind 25 tot 35kn en heel hoge golven, heavy weather, volgens het weerbericht. We hebben nog ruim 1800 mijl te gaan, dus we kunnen er tegen aan. We varen alleen op de genua en reven deze nog maar een stukje verder voor de nacht. Voor het eerst hebben we twee bedden in de kajuit gemaakt, zodat we zoveel mogelijk kunnen rusten. Het bewegen is moeilijk, de boot maakt rare bewegingen omdat we deinings golven uit het zuiden en wind golven uit het zuidoosten hebben. Deze golven kruisen elkaar op een onprettige manier en de boot maakt veel onverwachte bewegingen. Voor het eerst dat we de luikjes in de ingang erin hebben en ook vergrendeld. We blijven zoveel mogelijk binnen. De golven die over de boot komen zijn zo krachtig, dat het niet verantwoord is naar buiten te gaan. Uiteindelijk zullen we drie dagen binnen moeten blijven, met de wekker om het uur, de radar en de AIS aan, zodat we alles om het uur controleren. Omdat als ik gekookt heb met dit weer altijd zelf maar weinig eet, krijgt Hans tijdens deze reis kookles. Hij maakt lekkere hapjes klaar en we eten alle dagen drie maaltijden, waarbij altijd een warme maaltijd. Totdat hij na enige dagen behoorlijk in zijn duim snijdt en ik het snijwerk weer moet doen. Ik plak het stukje duim weer op zijn plaats en het geneest gelukkig snel. We krijgen het eerste weerbericht binnen van Mauritius via de Navtex: Near gale force, SE with rough to very rough seas and locally high seas. Onze windmeter geeft de komende dagen als hoogste 37 kn. aan. Onze geeft denk ik te weinig aan, omdat veel schepen om ons heen vaak meer dan 40kn. melden. Maar ik vind het wel genoeg en hoef niet meer wind. Iedereen is moe in de vloot en verlangt naar rustiger weer. Een boot uit de vloot A Lady omschrijft deze dagen als: We had another difficult nicht at sea, blooming mountainous seas and a wind that would peel the hairs off a monkeys tail. Beter kan ik het niet weergeven. Zaterdag blijkt dat we een record aantal mijlen halen, 1170 in een week, dat is een gemiddelde van 167 mijl per etmaal, dat alles alleen op een zwaar gereefde genua. Maandag 4 oktober tegen de avond gaat de wind iets afnemen en we zijn blij als hij beneden de 25 knopen blijft. Als alles weer een beetje normaal wordt, krijgen we om het weer spannend te maken een bericht door op de Navtex, dat er 300 mijl noord van Mauritius een vissersboot gekaapt is met 14 mensen aan boord. De afstand is nog wel redelijk, maar het blijkt dat de piraten al oost van Madagaskar bezig zijn. Ook bij Singapore wordt er melding gemaakt van vele aanvallen met kleine bootjes. We hebben steeds gezegd liever een storm te hebben dan piraten, wel we hebben het gekregen en zijn er niet ontevreden mee. Langzaam neemt de wind af en het leven wordt weer normaal aan boord. De laatste dag kunnen we zelfs met vol zeil varen, de Indische oceaan laat even zien dat het ook anders kan. Zondagochtend 10 oktober om 6.30 uur lopen we na ruim 14 dagen Mauritius binnen ( bijna 2400 NM), waar we door Suzanne van de World ARC verwelkomt worden met een drankje en een mooie fruitmand. Heerlijk om zo verwend te worden als je aankomt. We zien terug op een zware tocht maar we hebben geen ogenblik het idee gehad dat we het niet meer onder controle hadden. De Drammer heeft het geweldig gedaan onder deze omstandigheden. Vaak verdween de boot onder water en we hebben geregeld golven in de cockpit gehad, maar alles was goed te doen. De tijd, die we binnen moesten blijven, hebben we gekookt, gelezen en naar de Ipod geluisterd. We wisten dat het een zwaar traject zou worden en zijn heel tevreden hoe we het gedaan hebben.