1 mei 2012

Grenada.

Grenada.

Zaterdag 31 maart 2012 halen we om 7.00 uur het anker op en vertrekken we uit James Bay bij St. Helena. Afgelopen nacht is erg onrustig geweest, omdat er een zware swell staat die niet in dezelfde richting is als de windgolven. Het gevolg is dat de golven onder de spiegel van de Drammer klotsen en dat maakt behoorlijke herrie. We hebben er spijt van dat we niet gistermiddag zijn weggegaan. 's Nachts anker ophalen doen we liever niet, dus proberen we er maar het beste van te maken. Tot 12.00 uur moeten we op de motor varen omdat er te weinig wind is, maar daarna kunnen we heerlijk zeilen. Om 20.00 uur hebben we voor de eerste keer contact met het radionetje dat door zeilers bij St. Helena is gevormd en waar we ons bij aangesloten hebben. Het is altijd weer een leuk moment en je weet nooit hoe je elkaar kunt helpen onderweg. We zetten eerst koers naar Fernandez de Noronho een archipel aan de noordoost  kant van Brazilië. Het weer is rustig en we hebben vaak een mooie sterrenhemel, met soms flinke regenbuien. Dinsdag 3 maart neemt de wind af en moeten we voor de eerste keer vijf uur op de motor. We willen het liefst zo min mogelijk motoren, omdat we niet weten hoe lang we erover gaan doen om door de Dolldrums te komen. We besluiten pas de motor te gebruiken als we minder dan 3 knopen lopen. Om 14.30 uur horen we dat de hengel afloopt en er blijkt een mooie Dorade aan te zitten. vlak voordat Hans hem aan boord kan halen en nog net boven het water laat de haak los en zijn we hem kwijt. Jammer, we zijn geen echt goede vissers. Het is opvallend hoe snel de mooie vis zijn helder blauwe kleur kwijt is als hij boven water is. Een andere boot van het radionetje meldt doodleuk dat ze een bleu marlin van 250 kilo gevangen hebben. Ik kan het me bijna niet voorstellen, maar het is de talk of the day. We proberen het grootzeil te zetten, maar het heeft te weinig effect en het staat alleen maar te rommelen, dus halen we het weer weg. Nog 1314 mijl naar Noronho en nog 3299 naar Grenada.  We zitten nog duidelijk in de zuidoost passaatwind en we hebben een heerlijke stevige wind van 15 tot 20 knopen met een volle maan. We genieten ervan en het geeft veel rust als er zo op zeil gevaren kan worden. Zondag 8 maart is het Pasen en we verwennen onszelf met een belronde met de kinderen en kleinkinderen, dat is altijd weer een feest en geeft veel stof tot nadenken en napraten. Over het netje horen we dat er vlakbij de kust van Brazilië veel onverlichte vissers varen. We waren het toch al niet van plan om de stroom vlakbij de kust op te zoeken, maar nu dus zeker niet meer. We houden ons zoals meestal aan de rechtstreekse lijn. Dinsdagnacht worden we behoorlijk beziggehouden door een grote vistrawler, die dezelfde koers vaart maar we krijgen geen marifooncontact met hem en hij komt ook niet voor op ons AIS systeem. Het duurt vier uur, voordat we hem kwijt zijn. De volgende nacht krijgen we bezoek van een zwerm vogels, Gannets, die gastvrij gebruik van onze aanwezigheid maken. Op een gegeven moment tel ik er 22, ze zitten echt overal en proberen zelfs boven op de mast te landen. Dat is niet echt handig want onze windmeter wordt door hun kapot gemaakt, waardoor we voor de rest van de reis niet meer weten hoe hard het waait. De volgende ochtend blijkt de hele boot onder de vogelpoep te zitten, waar we niet echt blij mee zijn. Op het netje horen we dat ze twee dagen later een andere boot als rustplaats gebruiken. blijkt dus routine voor ze te zijn. 's Nachts hebben we voor het eerst problemen met het starten van de generator, we moeten nu stroom draaien met de motor, waar we niet echt blij mee zijn want die gebruikt vier maal zoveel diesel als de generator. De volgende morgen vervangen we de brandstoffilter en ontluchten de generator door de filter bij te vullen met diesel. Het is rustig weer en we maken van de gelegenheid gebruik om de dieseltank bij te vullen met 5 jerrycans (ca 100 liter). Vrijdag 13 april moeten we op de motor varen omdat er te weinig wind is. Er zijn tropische regenbuien en het bliksemt op ongeveer 10 mijl afstand. De volgende dag passeren we Fernandez de Noronho op 32 mijl, we zetten een nieuw waypoint uit voor de Amazone op 880 mijl. Het is heel warm en het water is 29.5 gr. de vochtigheidsgraad is erg hoog, weinig wind en stortbuien, het weer dat je kunt verwachten in de Dolldrums. Maandag 16 april krijgen we voor de eerste keer een behoorlijke stroom tegen, we snappen er niets van, normaal gesproken moeten we 2 knopen mee hebben. Het is wel een afknapper, en na later blijkt zullen we dat houden tot maandag 23 april.  Op 17 april passeren we de evenaar met champagne en worstjes voor Neptunes en een beetje voor ons zelf. Vrijdag 20 april start de generator weer niet, draaien stroom met de motor en de volgende dag vernieuwen we de voorfilter voor de diesel, ontluchten weer en verversen de luchtfilter. We kunnen een proefstart maken met een ijzerdraadje. We beginnen beiden moe te worden en passen ons wachtschema aan van twee uur op en twee uur af. Voor mij is twee uur te weinig en daar maken we drie uur van. We bouwen geen reserves meer op, maar teren ook niet meer in. We houden het schema ook zoveel mogelijk overdag vast. De volgende ochtend ziet Hans aan de horizon een zeilboot hard op ons inlopen. We maken marifooncontact en het blijkt de sec Hayai te zijn, die meedoet aan de double handed Volvo Ocean Race. Het is een Nederlands jacht en als bemanning is Yvonne Heusker aan boord, waar we vorig jaar nog de Contest Cup meegevaren hebben. Hoe klein kan de wereld zijn Scheveningen ontmoet Scheveningen op de Atlantische Oceaan 300 mijl voor de monding van de Amazone. Ze wisselen zeil en komen met nog meer snelheid op ons afvaren. Ik maak foto's en Hans legt alles op film vast, we zullen ze alles toesturen per mail of thuis afgeven bij Yvonne in Scheveningen. Als we nog 890 mijl naar Grenada moeten, krijgen we eindelijk stroom mee en die houden we ook tot we er zijn, soms met meer dan 3 knopen. Tot  26 april hebben we steeds de generator kunnen starten, maar dan is het ook afgelopen en besluiten we verder de accu's met de motor te laden. We hebben nog genoeg diesel en we laten het maar zo. Vrijdag 27 april vestigen we een nieuw record als dagafstand 196 mijl, dat schiet tenminste op, nog 324 mijl naar Grenada. We zitten al weer een week lang in de noordoost passaat en hebben een mooie 15 tot 20 knopen wind, tot Grenada zullen we daarin blijven. Na een rommelige nacht tussen Tobago en Grenada met ontzettend veel wind en heel hoge golven, waardoor we behoorlijke schuivers maken met de boot melden we ons om 7.00 uur 's morgens af bij het radionetje en bedanken ze voor het organiseren. Zij waren bijna een dag eerder dan wij weggaan uit St. Helena en moeten nu nog meer dan 1000 mijl. Toont wel aan dat we geluk gehad hebben bij het passeren van de Dolldrums. Al met al maakt de lengte van de tocht het zwaarder dan anders, we hebben in totaal bijna 7 weken op een schommelend schip gezeten. Toen we op de steiger stonden in Grenada hadden we het eerste kwartier alle twee rubberen knieën, maar dat was snel over.





We hebben een mooie ligplaats in Grenada, en omdat we hier vier jaar geleden ook al waren hebben we in principe onze WERELDOMZEILING VOLTOOID. De afstand die we afgelegd hebben Grenada - Grenada is 25.794 mijl in 209 vaardagen. We hebben 13 maandan in Frans-Polynesië gezworven en 15 maanden in Kaapstad gelegen.